Onderzoek 201312: Multicenter open-label vervolgonderzoek met mepolizumab bij een deel van de proefpersonen die meegedaan hebben aan het onderzoek MEA115661 met astma, dat levensbedreigend was of de conditie ernstig aantastte

Mepolizumab wordt momenteel ontwikkeld ter behandeling van ernstig astma
bronchiale. Mepolizumab is een gehumaniseerd anti-interleukine 5 antilichaam
dat bindt aan IL-5 en dit inactiveert. IL-5 is het belangrijkste
eosinofilieregulerende cytokine. Het is essentieel voor de ontwikkeling en
vrijgifte van eosinofielen uit het beenmerg en stimuleert de hechting aan
endotheelcellen. Het bevordert het voortbestaan en de activatie van
eosinofielen. We gaan ervan uit dat eosinofielen een belangrijke rol spelen bij
het voortbestaan van ontsteking van de luchtwegen. Mepolizumab heeft een hoge
affiniteit voor humaan IL-5 en blokkeert de binding aan en de activatie van de
IL-5 receptor (CD125). De veronderstelling is dat blokkade van IL-5 door
mepolizumab de eosinofiele ontstekingsreactie zal verminderen bij patiënten met
ernstig therapieresistent astma, die afhankelijk zijn van onderhoudsbehandeling
met steroïden. Dit concept is eerder onderzocht in een kleine studie (N= 20)
bij astmatici met persistente eosinofilie in het sputum. Hieruit bleek, dat
mepolizumab goed verdragen werd en het mogelijk maakte om de hoeveelheid
prednison ter voorkoming van exacerbaties te verminderen, terwijl ook de
aantallen eosinofielen in bloed en sputum daalden en de longfunctie en
kwaliteit van leven verbeterden.
Recent is een studie met intraveneus mepolizumab bij meer dan 600 proefpersonen
met slecht gecontroleerd therapieresistent astma afgesloten. Alle 3 onderzochte
doseringen (75 mg, 250 mg and 750 mg) gaven een klinisch significante afname
van ernstige exacerbaties in vergelijking met placebo. Er was een belangrijke
en blijvende onderdrukking van de eosinofielen in het bloed zichtbaar. Het
veiligheidsprofiel was in alle armen vergelijkbaar met placebo.
Er is een PK/PD model voor mepolizumab ontwikkeld met gegevens uit voorgaande
studies. In 2 van deze 5 studies werd mepolizumab subcutaan toegediend. Het
model geeft een goede beschrijving van de relatie tussen plasmaconcentratie van
mepolizumab en eosinofielentelling (onafhankelijk van de toedieningsweg). De
biologische beschikbaarheid can s.c. mepolizumab is ongeveer 75%. Daarom is
voor de huidige studie een dosering van 100 mg s.c. gekozen, waarvan een zelfde
exposure verwacht wordt als van een i.v. dosering van 75 mg. Er is voor een
s.c. toediening gekozen, omdat deze doorgaans als patiëntvriendelijker gezien
wordt en makkelijker toedienbaar is.
De huidige studie is een vervolg op de studie MEA115661 (wat weer een
vervolgstudie was van MEA115575). Patiënten die de voorloopstudie hebben
afgemaakt kunnen in deze vervolgstudie mepolizumab gebruiken. Het doel is
primair om mepolizumab aan de patiënten ter beschikking te blijven stellen
totdat het middel in ons land op recept verkrijgbaar is.

Primair: Om langdurig mepolizumab ter beschikking te stellen aan proefpersonen
met ernstig astma en verbeterde ziektecontrole tijdens het gebruik van
mepolizumab, zoals beschreven in dit protocol.
Secundair: Verzamelen van klinische gegevens over lange termijn.

Open niet vergelijkend fase III onderzoek. Behandeling met mepolizumab 100 mg
s.c. elke 4 weken.
Continuering van standaardbehandeling voor het astma.
Studieduur max. 3 jaar en 4 maanden.
Salbutamol hulpmedicatie.
Follow-up fase 4 weken.
Ca. 375 patiënten.

Behandeling met mepolizumab.

Risico: Bijwerkingen van studiemedicatie.
Belasting: ca. 45 bezoeken in max. 3 jaar en 4 maanden. Duur 1-2 uur.
S.c. injecties (1 ml) met mepolizumab elke 4 weken gedurende max. 3 jaar en 4
maanden.
Bloedonderzoek elke 24 weken (ca. 10 ml/keer).
Zwangerschapstest elk bezoek.
Lichamelijk onderzoek 2x.
Longfunctie elke 24 weken.
ECG elke 24 weken gedurende de eerste 2 jaar.
Astmacontrole vragenlijst elke 12 weken.