Validatie van de Sustained Attention to Response Task (SART) voor het bepalen van de rijgeschiktheid bij patiënten met narcolepsie en idiopathische hypersomnie

Overmatige slaperigheid overdag is het belangrijkste symptoom van narcolepsie
en idiopathische hypersomnie (IH). Het spreekt voor zich dat slaperigheid de
rijprestatie negatief beïnvloedt. Om die reden zijn personen met narcolepsie en
idiopathische hypersomnie wettelijk verplicht om zich te laten keuren voor
rijgeschiktheid. De keuring stelt vast in hoeverre een patiënt in staat is om
alert te blijven tijdens het rijden. In de Nederlandse wetgeving is de uitslag
op de Maintenance of Wakefulness Test (MWT) één van de drie formele criteria om
de rijgeschiktheid bij narcolepsie en idiopathische hypersomnie te bepalen. De
MWT is echter tijdsintensief, arbeidsintensief en om die redenen te duur. De
kosten van een MWT liggen boven het vastgestelde wettelijk plafond voor
rijkeuringen. Recente onderzoeken suggereren dat de Sustained Attention to
Response Task (SART), een korte computertaak, een veelbelovend alternatief is
om de rijgeschiktheid bij narcolepsie en IH te bepalen.
Indien de resultaten op de SART overeenkomen met die op de MWT, dan zou de SART
een beter, goedkoper alternatief kunnen zijn van de MWT om rijgeschiktheid bij
narcolepsie en IH patiënten te bepalen. Bovendien kan een vergelijking van de
SART met de rijprestatie op de weg de validiteit van de SART voor het meten van
rijgeschiktheid bij deze doelgroep ondersteunen.

Het primaire doel van het onderzoek is om de SART te valideren als
screeningsinstrument voor rijgeschiktheid bij patiënten met Narcolepsie en
idiopathische hypersomnie.

Het onderzoek bestaat uit twee delen. In het eerste deel van de studie (deel 1)
worden de uitkomsten op de SART vergeleken met de uitkomsten op de MWT in een
groep patiënten met narcolepsie en idiopathische hypersomnie, die een
rijbewijskeuring ondergaan. In het tweede deel van het onderzoek (deel 2)
worden zowel MWT als SART resultaten vergeleken met de uitkomstenvan een
rijtest op de weg in een deel van de patiënten.

Deelname aan het eerste deel van de studie bestaat uit één bezoek aan een
slaap-waakcentrum voor een reguliere rijkeuring. De meting bestaat uit een MWT
en wordt uitgebreid met vier SART tafnames en meting van de huidtemperatuur
gedurende de onderzoeksdag. Er worden geen complicaties van de SART afname
verwacht. De duur van dit bezoek is ongeveer 8 uur. Deelnemers krijgen geen
financiële vergoeding, afgezien van een gratis rijkeuring.
Deelname aan het tweede onderzoeksdeel brengt één bezoek aan de Universiteit
van Maastricht met zich mee, bestaande uit een gestandaardiseerde rijtest op de
weg, een enkele afname van de SART en een andere vigilantietaak van 10 minuten.
Tijdens het onderzoek wordt huidtemperatuur gemeten. De duur van dit bezoek is
ongeveer 6 uur. Deelnemers krijgen reiskosten vergoed en krijgen een financiële
tegemoetkoming van ¤50. De rijtest op de weg brengt geen substantiele risico's
met zich mee, afgezien van de risico's die inherent zijn aan verkeersdeelname.
Veiligheid tijdens de rijtest wordt gewaarborgd door de aanwezigheid van een
bevoegd rij-instructeur. De instructeur heeft controle over de pedalen en kan
de besturing overnemen wanneer hij/zij merkt dat de deelnemer niet meer in
staat is om veilig te rijden.