Typeren van endometriale lymfocyten van (onbegrepen/onverklaarbare) herhaalde miskraam patiënten

Herhaalde miskramen, gedefinieerd als 3 of meer opeenvolgende miskramen onder
de 20 weken, komt voor bij ongeveer 1-3% van alle vrouwen die proberen zwanger
te worden. Een miskraam kan het resultaat zijn van een verscheidenheid van
factoren zoals stollingsproblemen, auto-immuun ziekten, chromosomale
afwijkingen, afwijkingen aan de baarmoeder, en hormonale storingen. Helaas kan
de oorzaak van de herhaalde miskramen meestal maar in de helft van de gevallen
gevonden worden. Een miskraam gaat gepaard met gevoelens van onzekerheid en
onmacht. Onduidelijkheid over de oorzaak versterkt vaak deze gevoelens. Het
afweersysteem kan een belangrijke rol spelen bij deze miskramen waarvan de
oorzaak onbekend is.
Voor een succesvolle zwangerschap is een goed werkend afweersysteem van belang.
Een foetus bestaat namelijk voor de helft uit genen (DNA) van de vader en voor
de helft uit genen van de moeder. Een deel van de eigenschappen van de foetus
zijn dus *vreemd* voor de moeder. Bij de innesteling van de vrucht in het
baarmoederslijmvlies is het belangrijk dat het moederlijke afweersysteem het
vruchtje niet afstoot. Ook is het afweersysteem belangrijk bij de vorming van
een goed doorbloede placenta. Het niet goed functioneren van dit systeem is
geassocieerd met een verhoogde kans op een miskraam. Vandaar dat wij onderzoek
willen doen naar de afweercellen aanwezig in de baarmoeder.
In het baarmoederslijmvlies zijn afweercellen aanwezig. Tijdens de menstruatie
komen deze afweercellen met het bloed en slijm mee naar buiten. Door de
afweercellen in het menstruatiebloed te analyseren hopen wij meer te weten te
komen over de samenstelling en de functies van deze afweercellen en hun
mogelijk belang bij herhaalde miskramen.

In dit onderzoek gaan we heel nauwkeurig bestuderen welke typen afweercellen in
het baarmoederslijmvlies voorkomen, welke functies zij hebben, en of de
samenstelling en de functies erg verschillen bij vrouwen met herhaalde
miskramen en vrouwen zonder zwangerschapsproblemen. Dit wordt tevens vergeleken
met de samenstelling en de functies van de afweercellen in het bloed. Bepaalde
genetische eigenschappen van de cellen in het baarmoederslijmvlies lijken
minder goed te combineren met de eigenschappen die op de cellen van het
ongeboren kind voorkomen. Om hier nader onderzoek naar te doen is het van
belang dat wij deze eigenschappen bestuderen bij de vrouw en de man, om zo te
kunnen voorspellen of dit een mogelijke oorzaak is van de miskramen. Hiervoor
zouden we graag onderzoek doen naar deze genen (HLA-C en KIR) bij zowel de
vrouw als de man in het DNA.


1. Onderzoek naar het fenotype en de functie van immunologische cellen die
aanwezig zijn in het endometrium en perifeer bloed van vrouwen met een
geschiedenis van herhaalde miskramen en vrouwen zonder enige
zwangerschapscomplicaties.

2. Het onderzoeken van de associatie tussen de maternale en het paternale HLA-C
genotype in herhaalde miskramen en ongecompliceerde zwangerschappen.

Het uiteindelijke doel zal zijn om te onderzoeken of menstruatie bloed kan
worden gebruikt om patiënten te identificeren die waarschijnlijk aan een
miskraam zullen lijden tijdens hun volgende zwangerschap.

Karakteriseren van immuuncellen aanwezig in het menstruatie bloed en perifere
bloed van herhaalde miskraam patiënten en controles.

In deze studie zullen we het menstruatiebloed (=endometrium) van herhaalde
miskraam patiënten en vrouwen met ongecompliceerde zwangerschappen onderzoeken.
Patiënten en vrouwen zonder bekende zwangerschapscomplicaties worden gevraagd
menstruatiebloed gedurende 1,5 dag te verzamelen, i.e. in 3 blokken van 12 uur.
Daarnaast wordt een perifeer bloedmonster afgenomen tijdens een regulier bezoek
aan de poli-kliniek gynaecologie in het Radboudumc. De mannelijke partner van
deze vrouwen, dat wil zeggen de biologische vader van het kind, wordt gevraagd
een monduitstrijkje te nemen om DNA te verzamelen om het HLA-C genotype te
kunnen laten bepalen.

Er zijn geen directe voordelen verbonden voor de deelnemers van deze studie. De
voordelen kunnen verband houden met het toekomstige inzicht in de rol van
immunologische cellen bij succesvolle zwangerschap.
Het risico van deze studie voor de deelnemers is minimaal. De deelnemer wordt
gevraagd bloed te laten prikken (1 buis van 8 ml) tijdens een regulier bezoek
aan de poli-kliniek gynaecologie van het Radboudumc. Het gebruik van de
menstruatiecup om menstruatiebloed te verzamelen is helemaal veilig, en er is
geen risico op toxic shock syndroom zoals bij het gebruik van tampons.
De mannelijke partner, dat wil zeggen biologische vader van het kind, wordt
gevraagd om DNA te verzamelen met behulp van een monduitstrijkje. Dit is
helemaal veilig en kan thuis worden gedaan. De enige last die de partner zal
hebben is dat hij niets kan eten 30 minuten voordat hij het uitstrijkje neemt.