Top-Down Verrijking Spraak Perceptie

Het huidige onderzoek heeft als doel om de potentiële gunstige effecten van
muzikale training op de waarneming van spraak te onderzoeken, in het speciaal
voor slechthorende (HI) individuen. Deze HI individuen en cochleair implantaat
(CI) gebruikers ervaren problemen bij de verwerking van auditieve informatie,
in het speciaal in een lawaaierige omgeving (Moore, 2003). Onderzoek heeft
aangetoond dat normaal horende (NH) muzikanten een voordeel hebben bij het
verwerken van spraak ten opzichte van NH niet-muzikanten, voornamelijk in een
lawaaierige omgeving of in situaties waarbij meerdere mensen door elkaar heen
praten. (Ba*kent & Gaudrain, 2016* Coffey, Mogilever, & Zatorre, 2017).

Dit onderzoek draait om de vraag of muzikale training de spraak perceptie kan
verbeteren in situaties die het luisteren bemoeilijken, zoals bij de
aanwezigheid van ruis of wanneer meerdere personen door elkaar heen praten. De
verkregen kennis uit dit onderzoek kan voordelen opleveren voor de patiënten in
ons klinische revalidatie traject. Het voordeel van muzikanten ten opzichte van
niet-muzikanten, zou kunnen volgen uit versterking van de gedeelde neurale
bronnen (Patel, 2012) of een verhoogde plasticiteit in het gehoorsysteem
(Pantev & Herholz, 2011). Het mogelijke voordeel wordt het *muzikanten effect*
in de verwerking van spraak in situaties die het luisteren bemoeilijken
genoemd. De bron van het * muzikanten effect* is echter nog steeds onbekend.
(Ba*kent & Gaudrain, 2016* Fuller, Galvin, Maat, Free, & Ba*kent, 2014).

Het is de vraag in welke omvang het *muzikanten effect* bij de verwerking van
spraak afhangt van domein specifieke processen, of afhangt van een algemeen
proces tussen domeinen via een gedeeld netwerk. Het huidige onderzoek bekijkt
de verschillende niveaus bij de verwerking van spraak en muziek, in het
speciaal in omgevingen die het luisteren lastiger maken, zodat de aard van het
*muzikanten effect* geïdentificeerd kan worden. Als dit effect aanwezig is, dan
zou kennis van de onderliggende mechanismen belangrijk zijn bij de ontwikkeling
van de meest optimale revalidatie hulpmiddelen voor de patiënt.

Het hoofddoel is om de bron van het 'musician effect' te identificeren, met
name voor spraakperceptie. De onderliggende processen en individuele
verschillen in verschillende groepen deelnemers aan spraak- en
muziekperspectief, zowel in stille als ongunstige omstandigheden, van
muzikanten en niet-muzikanten NH / HI-personen met en zonder gehoorapparaten,
worden systematisch onderzocht.

De huidige studie heeft twee onderdelen die twee hoofdvragen zullen onderzoeken:
Deel I. Zijn er sprake van verschillen in spraak- en muziekverwerking voor
muzikanten en niet-muzikanten? In hoeverre zijn deze verschillen gebaseerd op
domeinnamen of domeinspecifieke mechanismen?
Deel II. Zijn er verschillen in muzikanten en niet-muzikanten in de manier
waarop ze sensorische signalen kunnen gebruiken in de voorspellende verwerking
van spraak?

Aangezien zowel musici als HI groepen hoge heterogeniteit hebben, zal het
studieontwerp individuele verschillen binnen de doelgroepen opnemen, door
verschillende muzikale expertise en door verschillende gehoorverlieshistories
en etiologieën. Per deelnemer omvat de studie een reeks gedrags-,
eye-tracking-, pupillometrie- en EEG-maatregelen, die vervolgens gezamenlijk
worden geanalyseerd om profielen van individuele luisteraars te bieden. De
experimenten zullen domeinspecifieke processen onderzoeken, zoals taalkundige
en muzikale vaardigheden en psychoacoustic sensitiviteiten, evenals
domeinnamen-algemene processen, zoals aandachtcontrole.

Er zijn geen bekende risico's of voordelen verbonden aan de deelname aan het
experiment. Deelnemers krijgen de gelegenheid om pauzes te nemen tijdens het
experiment.