Genetische variatie en verschillen in ons immuunsysteem bij de groei van collaterale vaten.

Wereldwijd heeft obstructief coronairlijden een hoge morbiditeit en mortaliteit
en komt het bij miljoenen mensen voor. In de afgelopen decennia zijn er
verschillende technieken ontwikkeld om coronaire perfusie ter herstellen. Deze
kunnen worden onderverdeeld in antegrade revascularisatie, zoals de
dotterbehandeling (percutaneous coronairy intervention (PCI)) en retrograde
revascularisatie zoals de bypass operatie (coronary artery bypass grafting
(CABG)). Alhoewel deze technieken zeer succesvol zijn gebleken, zijn zij niet
geschikt voor alle patiënten met obstructief coronairlijden, door de
complexiteit van de afwijkingen of comorbiditeiten en hoge operatierisico's.
Voor deze groep (± 20% van total ) is het van belang alternatieve
behandelmethodes te ontwikkelen, om overleving en kwaliteit van leven te
verbeteren.

Een van de lichaamseigen mechanismes om perfusie te handhaven is de groei van
collaterale vaten. Door een toegenomen gradiënt bij een arteriële stenose, zal
de diameter van de omliggende vaten toenemen. Dit proces heet ook wel
arteriogenese en is in wezen een natuurlijke (retrograde) bypass, welke is
opgebouwd vanuit bestaande vaatverbindingen in het hartspierweefsel. Het is in
staat de perfusieafwijkingen bij patiënten met obstructief coronairlijden
grotendeels te compenseren.Dit potente mechanisme is in de afgelopen decennia
uitgebreid onderzocht en het is duidelijk geworden dat collaterale vaten reeds
aanwezig zijn in ieder hart. Echter, er zijn grote verschillen in de mate van
arteriogenese tussen patiënten met obstructief coronairlijden. In slechts een
derde van de patiënten met obstructief coronairlijden groeit het collaterale
vaatbed zich uit tot een volwaardig vaatbed. Deze verschillen kunnen worden
toegeschreven aan zowel genetische variatie (polymorfismen), als verschillen in
het immuunsysteem.

Arteriogenese is met name van belang in patiënten met een chronische totale
occlusie (CTO), aangezien de doorbloeding van het achterliggende
hartspierweefsel volledig afhankelijk is van collaterale vaten. De mate van
collaterale perfusie kan worden bepaald door druk distaal van de totale
occlusie te delen door de centrale aortadruk; hieruit volgt de Collateral Flow
Index (CFI), welke in patiënten met een CTO direct is gecorreleerd aan de mate
van arteriogenese. Door de verbanden tussen de CFI en genetische en
immunologische eigenschappen van patiënten te bestuderen, kunnen we
arteriogenese beter leren te begrijpen, wat ons dichterbij een mogelijke nieuwe
therapie brengt.

Het doel van het onderzoek is het bepalen van de verbanden tussen genetische
variatie en immunologische fenotypen en arteriogenese bij patiënten met
obstructief coronairlijden.

Het betreft een single-center prospectieve cohort studie.

De belasting van het onderzoek is klein. Geïncludeerde patiënten ondergaan
eenmaal een aanvullende invasieve meting, direct na PCI. Daarnaast zal er 120
mL bloed worden afgenomen voor analyse. The risico's zijn minimaal.
Intracoronaire metingen als deze worden in klinische setting regelmatig
uitgevoerd; het risico ervan is <1%.