Het aantonen van verbindweefseling in het hart na een hartinfarct met behulp van LGE MRI en met bloedbiomarkers.

Bij vrijwel elke hartziekte treedt remodelering van het hart op. Deze
remodelering heeft een negatief effect op het hart. Een belangrijk kenmerk van
deze remodelering is de vorming van extra bindweefsel: fibrose. Fibrose zorgt
voor een verminderde pompfunctie en een verhoogde kans op ritmestoornissen. Het
aantonen van remodelering in een vroeg stadium is van belang voor
risicostratificatie en eventuele aanpassingen van de therapie.
Fibrose wordt nu gedetecteerd met behulp van contrast-MRI. Een nadeel van deze
techniek is dat alleen grotere stukken fibrose detecteerbaar zijn. Daarom
worden nieuwe MRI technieken onderzocht om ook kleine strengen fibrose te
detecteren. Daarnaast is er ook steeds meer interesse in bloedbiomarkers.
Wanneer fibrose gevormd wordt, komen er eiwitten vrij die in de bloedbaan
terecht komen. Deze eiwitten kunnen gedetecteerd worden en zouden een
diagnostische waarde kunnen hebben. Er is helaas nog maar weinig bekend over de
relatie tussen deze biomarkers en de fibrose in het hart. Daarnaast kunnen
biomarkers ook een prognostische waarde hebben. De afdeling Experimentele
Cardiologie heeft onlangs een aantal nieuwe biomarkers geïdentificeerd die
mogelijk een relatie hebben met de ontwikkeling van hartfalen na een
myocardinfarct.

Het primaire onderzoeksdoel is het onderzoeken van de relatie tussen de
bloedbiomarkers (gerelateerd aan fibrose) en de hoeveelheid cardiale fibrose
bepaald met contrast-MRI. Secundair heeft dit onderzoek als doel om deze
biomarkers te relateren aan de functie van het hart en aan de prognose van de
patiënt.
Daarnaast dient dit onderzoek als een pilot om nieuwe biomarkers te
identificeren en te valideren die gerelateerd zijn aan fibrose en aan
hartfunctie. Ook wordt van de biomarkers de prognostische waarde onderzocht.
Ook geldt het als pilot-onderzoek om nieuwe MRI technieken te onderzoeken om
fibrose te meten. Deze nieuwe technieken worden vergeleken met de huidige
contrast-MRI techniek.

Patiënten (n=78) met een acuut myocardinfarct worden gevolgd in de tijd. Op
vier tijdspunten wordt bloed afgenomen om de biomarkers te bepalen. Op drie
tijdspunten ondergaan de proefpersonen een MRI en een echocardiografie om de
hartfunctie en de cardiale fibrose te bepalen.

Belasting:
De proefpersonen komen voor het onderzoek nog twee keer terug. De totale
belasting zal ± 5 uur zijn, bestaande uit 3 extra MRI's, 1 extra echo en
bloedafname. De proefpersoon kan het stil liggen en de kleine ruimte in de MRI
als belastend ervaren.

Risico:
De risico's van het onderzoek zijn minimaal. Alle studie-handelingen zijn
standaard handelingen in het UMC Utrecht en worden ook uitgevoerd in de
dagelijkse praktijk. Mogelijke risico's van de MRI zijn claustrofobie,
nier-toxiciteit en een reactie tegen het contrastmiddel.