Een multicenter, gerandomiseerd, open label, gecontroleerd klinisch onderzoek bij primaire levertransplantatie patiënten waarin de lange termijn nierfunctie wordt vergeleken tussen een behandelingsregime met standaard dosering tacrolimus verlengde afgifte en een behandelingsregime met lage dosering tacrolimus verlengde afgifte in combinatie met een lage dosering sirolimus.

Het gebruik van calcineurine remmers (CNIs, oa tacrolimus) vormt sinds hun
introductie (begin jaren 80) de basis van de immunosuppressieve
behandelingregimes bij levertransplantatiepatienten. Het gebruik heeft geleid
tot een substantiele afname van het risico op acute rejecties en verbeterde
korte termijn resultaten. Het gebruik kan echter onder bepaalde omstandigheden
(keuze CNI, dosering en combinatie andere medicatie) leiden tot een
verslechtering in nierfunctie of het ontstaan van hypertensie en/of diabetes
mellitus. Tevens wordt het lange termijn gebruik van immunosuppressiva in het
algemeen geassocieerd met het ontstaan van de novo maligniteiten. Dit heeft
geleid tot het bepalen van nieuwe strategien om dergelijke nadelen aan de
behandeling te kunnen voorkomen of verminderen, waaronder het minimaliseren van
het gebruik van de CNIs. Het volledig vervangen van de CNIs door andere
immunosuppressiva (mTor remmers) bleek in de praktijk te resulteren in een
verhoogd aantal rejecties, trombose in de leverader, vertraagde wondheling,
trombocytopenie en proteinurie. Een andere strategie is het vervangen van de
CNI door een mTOR remmer op het moment dat nierfalen optreedt. Onderzoeken met
deze strategie hebben echter aangetoond dat er op de lange termijn geen
verbetering van de nierfunctie is, maar wel een toename van acute rejecties.
Ook is het vertraagd starten met een CNI, mede mogelijk vanwege het gebruik van
een antilichaam (daclizumab) onderzocht.

Een multicenter, gerandomiseerd, open label, gecontroleerd klinisch onderzoek
bij primaire levertransplantatie patiënten waarin de lange termijn nierfunctie
wordt vergeleken tussen een behandelingsregime met standaard dosering
tacrolimus verlengde afgifte en een behandelingsregime met lage dosering
tacrolimus verlengde afgifte in combinatie met een lage dosering sirolimus.

Een fase III multicenter, gerandomiseerd, open label studie om de werkzaamheid
en veiligheid te evalueren tot 3 jaar van een behandeling met een combinatie
van een lage dosis tacrolimus met verlengde afgifte en sirolimus in
vergelijking met een standaard dosis tacrolimus met verlengde afgifte. De
patiënten worden gerandomiseerd tussen 80 en 100 dagen na de
levertransplantatie in 2 armen

-Arm 1: zal eenmaal daags de combinatietherapie met de normale dosering
extended-release tacrolimus en prednison krijgen. Voor 3 maanden en
monotherapie eenmaal daags met verlengde afgifte tacrolimus en vervolgens tot 3
jaar na levertransplantatie.
- Arm 2: zal eenmaal daags een dosis krijgen van combinatietherapie van lage
dosis sirolimus en de extended-release tacrolimus en prednison voor 3 maanden
en de combinatietherapie van een lage dosis sirolimus en tacrolimus met
verlengde afgifte daarna voor maximaal 3 jaar na levertransplantatie. Gedurende
de studie periode zullen alle patiënten regelmatig gezien worden op de
polikliniek op basis van het lokale protocol.

-Arm 1: zal eenmaal daags de combinatietherapie met de normale dosering extended-release tacrolimus en prednison krijgen. Voor 3 maanden en monotherapie eenmaal daags met verlengde afgifte tacrolimus en vervolgens tot 3 jaar na levertransplantatie. - Arm 2: zal eenmaal daags een dosis krijgen van combinatietherapie van lage dosis sirolimus en de extended-release tacrolimus en prednison voor 3 maanden en de combinatietherapie van een lage dosis sirolimus en tacrolimus met verlengde afgifte daarna voor maximaal 3 jaar na levertransplantatie. Gedurende de studie periode zullen alle patiënten regelmatig gezien worden op de polikliniek op basis van het lokale protocol.

- Er zal extra bloed worden afgenomen en de proefpersonen dienen vragenlijsten
in te vullen
- Bijwerkingen Sirolimus en kans op afstoting in de experimentele arm