Verbetering van prognostische en diagnostische strategieën voorafgaand aan massale fluxus postpartum

Massale fluxus postpartum blijft ook in de westerse wereld een belangrijke
oorzaak van maternale morbiditeit en mortaliteit. Behalve door klinische
factoren die ontstaan tijdens het beloop van een bevalling, is het nu nog niet
goed mogelijk om het optreden van (massale) fluxus postpartum te voorspellen.
Door vrouwen met een hoog risico op fluxus postpartum al tijdens hun
zwangerschap te identificeren, kunnen aanvullende preventieve maatregelen
genomen worden ter voorkoming van een grote hoeveelheid bloedverlies. Daarnaast
is er nog weinig bekend over het patroon waarin stollingsparameters veranderen
tijdens een fluxus postpartum. Door inzicht te krijgen in de veranderingen in
de stollingsparameters gedurende een fluxus, kunnen afkappunten worden
vastgesteld waarop interventies kunnen worden ingezet om het bloedverlies tot
stilstand te brengen. Conventionele stollingstesten duren in de praktijk te
lang om klinische beslissingen, zoals het toedienen van een bloedproduct, ervan
af te laten hangen. Daarom zal ook de rol van 'point of care' testen in de
obstetrische fluxus worden onderzocht.

• Vaststellen van de toegevoegde voorspellende waarde van een vragenlijst die
een bloedingsscore meet tijdens de zwangerschap, op het optreden van (massale)
fluxus postpartum.

• Het beschrijven van de associatie tussen haematologische en klinische
parameters op verschillende momenten tijdens een fluxus postpartum en het
uiteindelijk optreden van massale fluxus postpartum.

• Het beschrijven van bovengenoemde veranderingen van haematologische
parameters, gerelateerd aan de totale hoeveel volume die wordt getransfundeerd
en tijdstip van transfusies..

• Evaluaren of beschikbare 'Point-of-Care' testen patiënten die een massale
fluxus postpartum ontwikkelen kunnen onderscheiden tijdens een beginnende
fluxus postpartum.

• Het vaststellen van de bijdrage (populatie attributief risico) van
stollingsafwijkingen aan het totale voorkomen van massale fluxus postpartum.

• Evaluatie of er een causaal verband is tussen laag hemoglobine gehalte voor
de bevalling en het optreden van massale fluxus postpartum.

De TeMpOH 2 studie is een multi-center prospectief cohort onderzoek onder
zwangere vrouwen in alle deelnemende klinieken. Een deel van de studie heeft
een ingebedde (nested) case control design.

De belasting voor het overgrote deel van de vrouwen bestaat uit het invullen
van een vragenlijst. Tijdens een fluxus postpartum wordt op momenten dat door
de behandelend arts bloed wordt afgenomen een kleine hoeveelheid extra bloed
afgenomen voor het onderzoek. Alleen de vrouwen met een massale fluxus
(verwacht n = 50) moeten nog een bloedafname ondergaan 3 maanden postpartum.
Behalve het risico op een klein hematoom ten gevolge van de venapunctie 3
maanden postpartum, is er geen risico voor deelnemers door deel te nemen aan de
studie. Er wordt in de TeMpOH 2 studie geen interventie gedaan. Deelnemers
worden volgens het standaard landelijke en/of lokale protocol 'fluxus
postpartum' behandeld. Daarnaast zijn de uitslagen van de stollingswaarden
(inclusief POC test uitslagen) die voor het onderzoek worden bepaald, niet
bekend voor de behandelend arts, aangezien ze later pas worden bepaald.
(Uiteraard zijn de onderzoeken die door de behandelend arts als routine
onderzoek worden aangevraagd tijdens fluxus postpartum wel inzichtelijk, maar
deze bepalingen staan los van de studie)