Het effect van herhaalde intranasale cobalamine (Vitamine B12) toediening op de behandeling van cobalamine (Vitamine B12) tekort bij ouderen.

De prevalentie van cobalamine (vitamine B12) deficientie wordt onder ouderen
geschat op 10 tot 50% met de hoogste prevalentie in de geriatrische populatie.
Cobalamine is een cobalt bevattende vitamine, welke als cofactor voor
verschillende essentiele biochemische reacties bij de productie van rode
bloedcellen en het in stand houden van het centrale zenuwstelsel fungeert.
Deficienties kunnen dan ook leiden tot anemie en irreversibele neurologische
schade. Onder invloed van maagzuur en pepsine wordt cobalamine vrijgemaakt uit
voedingsmiddelen. Vervolgens wordt cobalamine gebonden aan intrinsieke factor
en actief opgenomen in de darmen. Tekort aan intrinsieke factor en
veranderingen in de fysiologie van de maag als gevolg van veroudering of
medicatiegebruik (bijvoorbeeld proton pomp remmers en metformine) kunnen de
opname van cobalamine daarom beinvloeden en cobalamine deficientie veroorzaken.
De standaard behandeling van cobalamine deficientie is suppletie van
cobalamine door middel van intramusculaire injecties. Deze injecties hebben
echter veschillende nadelen. Ze zijn vaak pijnlijk, kunnen leiden tot injectie
gerelateerde bijwerkingen en kunnen niet door de patient zelf worden
toegediend. Patientvriendelijkere en veiligere toedieningsvormen zoals orale en
intranasale toediening worden dan ook onderzocht. Orale toediening, is echter
geen optie bij patienten die niet kunnen slikken of geen orale medicatie in
willen nemen. Intranasale cobalamine toediening lijkt een goed alternatief bij
ouderen voor zowel de injecties als de orale toedieningsvorm.
Reproduceerbare intranasale cobalamine absorptie is aangetoond in gezonde
oudere vrijwilligers en patienten die een ileus resectie hadden ondergaan. Deze
studies gaven echter geen inzicht in de farmacokinetiek van intranasaal
toegediende cobalamine in vergelijking met de standaard intramusculaire
toediening bij ouderen. In een eerder onderzoek hebben wij daarom de
farmacokinetiek van cobalamine na intranasale en intramusculaire toediening bij
cobalamine deficiente ouderen onderzocht. Deze studie toonde significante
verschillen in de farmacokinetiek van beide toedieningsvormen. Ondanks deze
verschillen, vielen na een eenmalige intranasale toediening van 1000 microgram
cobalamine de gemeten cobalamine serumconcentraties binnen het therapeutisch
gebied. Daarnaast is de gemiddelde maximale cobalamine serumconcentratie van
1000 pmol/l die in deze studie werd gevonden, vergelijkbaar met maximale
serumconcentratie die na orale toediening van 1000 microgram cobalamine wordt
bereikt. Van orale toediening is reeds aangetoond dat een cobalamine
deficientie hier effectief mee kan worden behandeld.
Hoewel de studie inzicht gaf in de farmacokinetiek van intranasaal toegediende
cobalamine, gaf deze studie geen inzicht in het optimale doseerregime voor het
behandelen van een cobalamine deficientie.
Om het optimale doseerregime voor intranasale behandeling van cobalamine
deficientie bij deficiente ouderen vast te stellen worden in deze studie twee
intranasale cobalamine doseerregimes met elkaar vergeleken;
- 1000 microgram elke drie dagen
- 1000 microgram elke dag, gevolgd door 1000 microgram 1 maal per week.

Het doel van dit onderzoek is het vaststellen van een optimaal doseerregime van
intranasaal toegediende cobalamine bij ouderen.

Een gerandomiseerd, open, vergelijkend interventie onderzoek.

Randomisatie; patienten worden verdeeld over twee intranasale doseerregimes. Arm A; 1000 microgam elke dag gedurende twee weken, gevolgd door 1000 microgram per week gedurende 21/2 maand (totaal 90 dagen) Arm B: 1000 microgram elke drie dagen gedurende 3 maanden (90 dagen)

Per proefpersoon worden in totaal 6 bloedmonsters afgenomen om de cobalamine,
methylmalonzuur en homocysteine serumconcentraties in de tijd te vervolgen.
Daarnaast moeten de proefpersonen 2 keer naar de polikliniek van de geriatire
komen, nameljk bij het begin en einde van de studie. De eerste en laatse
bloedmonsters worden tijdens deze bezoeken afgenomen.
Bij alle proefpersonen zal toediening van de neusspray tot een stijging van de
cobalamine spiegel leiden. Het zou kunnen dat normalisatie van de
cobalaminespiegel bij het doseerregime dat start met dagelijkse toediening
sneller gaat dan bij het andere doseerregime.
Er is gekozen voor een cobalamine dosering van 1000 miccrogram, omdat dit de
geregistreerde intramusculaire dosering is.
Na afloop van de studie, worden alle patienten indien nodig verder behandeld
conform de standaardbehandeling voor onderhoudsbehandeling van een cobalamine
deficientie.