Longitudinale analyse van RCC-specifieke immuniteit in niercelcarcinoompatienten

De behandeling van het gemetastaseerd niercelcarcinoom heeft in de laatste
jaren een duidelijk verbetering ervaren. Middels doelgerichte behandeling,
zoals TKI- of mTOR-remmers kunnen bij veel patienten responsen van 1-2 jaren
bereikt worden. Helaas kan met deze behandelingen geen genezing bereikt worden.
Immuuntherapie, zoals IFN of IL-2, laat duidelijk lagere responsepercentages
zien, maar in het geval van respons kan deze langdurend (meerdere jaren) zijn,
en vaak kan de patient zelf volledig genezen zijn. Gezien de lage responsekans
zijn deze therapieen niet standard bij de behandeling van RCC. Adoptieve
celtherapie heeft in melanoompatienten een hoge responsekans die ook langdurig
is. ACT of T cell checkpoint blockade therapieen (bijv. ipilimumab, anti-PD-1)
zijn veelbelovend, en kunnen hoogst waarschijnlijk ook bij RCC-patienten de
bereikte responsen stabiliseren.

Het doel van deze studie is mogelijke biomarkers (voorspellende of
prognostische) te vinden voor de behandeling van patiënten met gevorderd
stadium niercelcarcinoom. Hiervoor zullen veranderingen in de tumor en het
perifere bloed componenten bestudeerd worden voor en tijdens de behandeling van
de RCC.
Voor deze analyses zijn zowel tumormateriaal en perifere bloedmonsters van
RCC-patiënten nodig. Deze monsters zullen gebruikt worden voor 1) analyses van
resistentiemechanismen bij de behandeling met doelgerichte middelen zoals VEGF
(R) en/of mTOR-remmers en andere middelen, 2) het vinden van nieuwe
aangrijpingspunten voorspellend voor respons op de behandeling, en 3)
veranderingen in het immuunsysteem tijdens immunotherapie met bijvoorbeeld
anti-CTLA4 of anti-PD-1/PD-L1 en andere middelen.

600 patiënten worden gevraagd om bloed en tumorweefsel af te staan voor nader
onderzoek in het laboratorium.

Bij patiënten worden enkele malen bloed en biopten afgenomen.

Aan de bloedafnamen zijn geen risico's verbonden. De biopten kunnen bepaard
gaan met nabloeding of infectie.