Fixatie en Migratie van de BIOPRO MTP-1 hemiprothese geanalyseerd met rontgen stereofotografische analyse: een pilot studie

Hallux rigidus is een progressieve degeneratieve aandoening van het eerste
metatarsofalangeale (MTP) gewricht, leidend tot pijnlijke bewegingsbeperking.
Het is de tweede meest voorkomende aandoening in de voet na hallux valgus en de
meest voorkomende degeneratieve afwijking in de voet. Het meest voorkomende
symptoom van een hallux rigidus is pijn, die wordt verergerd door beweging, en
het verlies van dorsieflexie in het MTP-1 gewricht.
Zowel artrodese als prothesiologie worden aanbevolen bij jongere en meer
actieve patiënten. Bij een MTP artrodese wordt fusie nagestreefd tussen het
eerste middenvoetsbeentje en de basisphalanx bereikt met schroeven of een
plaatje. Na een succesvolle artrodese, is de pijn verdwenen, echter het
gewricht is stijf. Een hoog fusiepercentage (90-100%) en een grote
patiënttevredenheid zijn beschreven in de literatuur. Het wordt nog steeds
beschouwd als de gouden standaard in de behandeling van een gevorderd stadium
hallux rigidus.
Het gebrek aan beweging is het belangrijkste argument voor prothesiologie.
Volledig verlies van beweging in het MTP-1 gewricht verandert de dynamiek van
de voet en daarmee de manier van lopen en maakt een vrije keuze van schoenen
onmogelijk.
Gewrichtsprothesen zijn uitgevoerd als totale of hemiprothese met metalen,
silastische of keramisch implantaat. Hoewel sommige prothesen meer dan 50 jaar
beschikbaar zijn, zijn er weinig resultaten gepubliceerd. Resultaten tot 33
jaar follow-up na metaal hemiarthroplastiek zijn gepubliceerd en deze tonen
uitstekende resultaten in maximaal 95% van de patiënten. Helaas blijkt uit de
literatuur dat de uitkomst van een hemiprothese erg varieert. Andere studies
rapporteren over lage tevredenheid van de patiënten, aanhoudende pijn en
radiologische tekenen van loslating of migratie in bijna alle patiënten.
De BIOPRO MTP-1 (metalen) hemiprothese is een van de meest bestudeerde
prothesen. Het is ontworpen voor implantatie in de basis van de eerste phalanx
en te articuleren met het sclerotische kopje van de eerste metatarsaal. De
prothese bestaat uit chroom en kobalt met een poreuze coating om benige ingroei
te stimuleren.
In het Medisch Centrum Haaglanden, worden patiënten met een vergevorderd
stadium hallux rigidus behandeld met zowel een MTP-1 artrodese als een BIOPRO
hemiprothese. Door de beperkte literatuur en kennis van de prothese op migratie
niveau, zijn we van plan een rontgen stereografische analyse (RSA) uit te
voeren om het biomechanische gedrag van deze prothese te bestuderen.

RSA analyse van een metalen endoprothese in de voorvoet is niet eerder
gepubliceerd in de literatuur. Het doel van deze pilot studie is het aantonen
van het in vivo biomechanische gedrag van de BIOPRO MTP-1 hemiprothese. Na
implantatie van de prothese zal de follow up worden verricht door middel van
RSA foto's om loslating en migratie aan te tonen. Daarnaast worden
vragenlijsten gebruikt om de uitkomst van de kliniek te standaardiseren. Op
deze manier kunnen radiologische en klinische uitkomsten gecorreleerd worden.

De opzet is een pilot studie om het biomechanische gedrag van de BIOPRO MTP1
prothese aan te tonen. Patiënten met een indicatie voor hemiprothese bij een
gevorderd stadium hallux rigidus komen in aanmerking. Na informed consent
zullen patiënten een FFI en EQ5D vragenlijst (voor de geplande operatie)
invullen. De operatie en de postoperatieve follow-up zal volgens MCH normen
uitgevoerd worden, met als toevoeging (tijdens de operatie) een aantal
tantalumkogeltjes in het kopje van de eerste metatarsaal en de basisphalanx.
Deze zijn nodig voor de specifieke RSA foto's en de daaraan gekoppelde analyse.
Voor de studie zullen deze röntgenfoto's worden vervaardigd op geplande
follow-up momenten en zal de patiënt worden gevraagd om eenzelfde set
vragenlijsten in te vullen.

De vragenlijsten worden ingevuld bij inclusie en bij de chirurgische follow-up
op 6, 12, 24 weken, 1, 3 en 5 jaar na de operatie.
De extra RSA röntgenopname zullen worden verkregen bij 2, 6, 12, 24 weken 1, 3
en 5 jaar na de operatie.

De extra belasting (in tijd) van de deelname zal zitten in het invullen van de
vragenlijsten (ongeveer 10 minuten per keer) en het vervaardigen van RSA-foto's
(5 minuten per keer). Er is geen risico verbonden aan het invullen van de
vragenlijsten. De extra stralenbelasting voor de RSA-foto's is erg laag (<0,01
mSv totaal), waardoor het risico nihil is.
Het inbrengen van de tantalumkogeltjes zal een theoretisch extra risico op
microfractuurtjes opleveren.