Een immunologische en farmacologische benadering om de nierfunctie lang na transplantatie te verbeteren

Het is belangrijk om de lange termijn effecten na niertransplantatie te
verbeteren, omdat 40% van de transplantaties faalt binnen 10 jaar.
Waarschijnlijk komt dit door een hoge intra-patiënt variabiliteit (IPV) van
tacrolimus (Tac). Het is al bekend dat 71% van de patiënten met
transplantaatverlies een hoog Tac IPV profiel heeft. Daarom zal de nierfunctie
verbeteren, wanneer patiënten aan een optimale hoeveelheid Tac worden
blootgesteld en zal de anti-donor immuunreactiviteit worden geremd. Tot nu toe
is nog niets bekend over de relatie hoog Tac IPV en T-cel en B-cel functies die
transplantaatverlies veroorzaken. Onze hypothese is dat lage spiegels van
immunosuppressiva door hoog Tac IPV de expansie van memorie T-cellen en memorie
B-cellen aanzet, hetgeen de ontwikkeling van chronisch niertransplantaat
dysfunctie (CRAD) veroorzaakt en de transplantaat- en patiëntoverleving
negatief beïnvloedt. Wanneer patiënten worden geïdentificeerd die kans hebben
om CRAD te ontwikkelen, kan het immunosuppressieve regiem aangepast worden om
transplantaatverlies te voorkomen.

De belangrijkste doelen van het ons onderzoek:
1. De causaliteit tussen lage immunosuppressie (=hoog IPV) en anti-donor T-cel
en B-cel immuunreactiviteit bepalen
2. Een gouden standaard bepalen voor CRAD
3. De kennis en het biologisch mechanisme van CRAD verbeteren, zodat nieuwe
therapieën kunnen worden ontwikkeld om deze levensbedreigende ziekte te
voorkomen
Deze studie focust zich op immunologische en genetische parameters die kunnen
worden gemonitord of die kunnen worden gekoppeld aan een optimale behandeling
om de lange termijn resultaten na niertransplantatie te verbeteren.

Bij deze onderzoeker geïnitieerde, observationele studie wordt de anti-donor
T-cel en B-cel immuunreactiviteit 5 tot 6 jaar na niertransplantatie onderzocht
in relatie tot Tac IPV. De Tac IPV tussen 6 en 12 maanden na transplantatie zal
worden uitgerekend en worden gecorreleerd aan transplantaat falen en de
immunologische parameters. De hypothese is dat hoog Tac IPV kan leiden tot
perioden van onder-immunosuppressie, hetgeen de expansie van donor-specifieke
T-cellen en B-cellen aanzet dat leidt tot CRAD.

Tijdens een regulier bezoek bij de polikliniek niertransplantatie zal tussen 5
en 6 maanden na transplantatie - wanneer ook voor de klinische zorg bloed wordt
afgenomen om de nierfunctie en dalspiegel van immunosuppressiva te bepalen -
extra bloed worden afgenomen bij de patiënten voor deze studie. Er is geen
extra risico voor deelnemers aan deze studie. De geïncludeerde patiënten hebben
geen profijt om deel te nemen aan deze studie. Zij kunnen er wel voor zorgen
dat in de toekomst patiënten kunnen worden geïdentificeerd die een risico lopen
op transplantaat verlies door CRAD.