Verhogen van de blootstelling aan pazopanib door het spreiden van inname momenten

Uit meerdere studies is gebleken dat de mate van blootstelling aan pazopanib
gerelateerd is aan de klinische effectiviteit. De streefwaarde die hieruit
naar voren is gekomen is een Cmin > 20mg/L. Op dit moment haalt 20-56.7% van
de patiënten deze streefwaarde niet met de standaarddosering van 1dd 800mg. In
simulaties met een populatie farmacokinetisch model nemen de Cmin en AUC met
75% en 59% toe bij een toedieningsschema van 2dd 400 mg vergeleken met 1dd 800
mg. Het splitsen van inname momenten zou dus een optie zijn om de behandeling
voor patiënten met een lage concentratie pazopanib in het bloed te
optimaliseren, zonder dat dit tot extra kosten leidt.

Het doel van dit onderzoek is om de Cmin en AUC te vergelijken bij twee
verschillende toedieningsschema's van pazopanib: 1dd 800mg en 2dd 400mg.

Het betreft een prospectieve farmacokinetische cross-over trial met pazopanib
1dd 800 mg versus 2dd 400 mg

Gedurende één week zullen patiënten 2dd 400 mg pazopanib gebruiken in plaats van 1dd 800 mg.

Pazopanib zal gegeven worden aan patiënten waarvoor dit standaard behandeling
is. Belangrijk is dat patiënten de toegestane dosis pazopanib zullen krijgen,
het enige dat veranderd is dat de innamemomenten gedurende één week gespreid
zullen worden.

In theorie zou het splitsen van de innamemomenten kunnen leiden tot extra
toxiciteit, omdat we verwachten dat de Cmin en AUC zullen stijgen. Het
mogelijke risico op extra toxiciteit wordt geminimaliseerd door:
- de korte duur van de interventie, namelijk 7 dagen;
- de exclusie van patiënten met al een hoge Cmin bij screening.

Bloedafnames voor farmacokinetiek en laboratoriumcontroles (max. 100 ml).
Twee extra ziekenhuisopnames met overnachting en één extra polibezoek (voor
screening).