Het effect van veroudering op de exiteerbaarheid van schouderspieren: een pilot study

De mogelijkheid om algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL) uit te voeren
draagt bij aan de kwaliteit van leven van ouderen. De prevalentie van
schouderaandoeningen neemt toe met leeftijd en kan het uitvoeren van ADLs die
betrekking hebben tot de bovenste extremiteit belemmeren. Hierdoor kan het ook
de kwaliteit van leven van ouderen negatief beïnvloeden. Daarom is het
belangrijk om te begrijpen wat de mechanismen zijn die een rol spelen bij
leeftijdsgerelateerde schouderaandoeningen. Eén verklaring voor verminderde
schouderfunctie bij ouderen kan het ontstaan van beperkingen in
schoudercontrole zijn wat wordt veroorzaakt door een vermindering in
sensomotorische controle en functie. Er is enig bewijs voor verminderde
schoudercontrole in ouderen verkregen door middel van elektromyografie (EMG)
dat de spieractiviteit meet. Deze methode geeft inzicht in de timing en omvang
van spiersamentrekkingen, maar weinig tot geen informatie over de corticale en
spinale controle van schouderbewegingen. Transcraniële Magnetische Stimulatie
(TMS) kan deze tekortkomingen overwinnen. Eerdere studies hebben in ouderen
alleen de musculus deltoideus en supraspinatus onderzocht met TMS, maar de
resultaten waren inconsistent met andere studies die naar de exiteerbaarheid
van handspieren keken. Doordat eerdere studies alleen naar de musculus
deltoideus en supraspinatus hebben gekeken, is er nog steeds informatie die
mist over de link tussen veroudering en de exiteerbaarheid van schouderspieren.
Daarom zal deze studie essentiële schouderpieren die zorgen voor bewegingen
(musculus deltoideus, trapezius, serratus anterior) en rompstabilisatoren
(erector spinae) onderzoeken.

Het primaire doel van de studie is het vaststellen van het effect van leeftijd
op de exiteerbaarheid van vijf schouderspieren (deltoideus anterior, bovenste
trapezius, onderste trapezius, serratus anterior, erector spinae). Het tweede
doel van de studie is het vaststellen van het effect van arm support op de
exiteerbaarheid van deze spieren in jongeren en ouderen.

Het design van deze studie is een cross-sectioneel herhaalde metingen design
met 3 condities. Reacties op TMS zullen worden vastgesteld in de vorm van een
recruitment curve van de 5 spieren in alle drie de condities. De schouder is in
90° abductie ten opzichte van de arm en: 1. volledig ondersteund, 2. 50%
ondersteund, 3. niet ondersteund.

De deelnemers van het onderzoek komen één keer naar het centrum voor
Bewegingswetenschappen voor een meting van ongeveer anderhalf uur.
Transcaniële magnetische stimulatie (TMS) en Electromyografie zijn beide
non-invasieve meetmethoden. TMS kan een kort oncomfortabel gevoel geven op de
plek van de spoel. Daarnaast kan het ook voor spiersamentrekkingen zorgen in de
spieren van het gezicht. Dit kan vervelend zijn, maar is niet pijnlijk. TMS
wordt toegepast volgens de richtlijnen en daarom is het risico voor het meedoen
aan dit onderzoek minimaal.