Articulatie en Coördinatie van Spraak bij de Ziekte van Parkinson

Door een gebrek aan dopamine in de substantia nigra hebben mensen die
gediagnosticeerd zijn met de ziekte van Parkinson een bewegingsstoornis.
Aangezien spraak subtiele beweging en een fijne motor-coördinatie vereist,
hebben veel mensen met de ziekte van Parkinson last van spraakproblemen. Deze
spraakproblematiek, ook wel hypokinetische dysartrie genaamd, kan leiden tot
ernstige communicatieproblemen en heeft een negatief effect op de kwaliteit van
leven. Symptomen van hypokinetische dysartrie zijn, onder andere, een monotoon
stemgeluid, minder variatie in toonhoogte en volume, onduidelijke articulatie
en atypische coördinatie van spraak. In de onderhavige studie zal onderzocht
worden wat het gevolg van verminderde articulatie is op spraak. Wij verwachten
dat de spraak-kinematica bij patiënten met de ziekte van Parkinson afwijkend
zal zijn van die bij gezonde controles. Op basis van voorgaande akoestische
studies verwachten wij dat de verplaatsing van de articulatoren kleiner zal
zijn bij de patiënten en dat de coördinatie van de articulatorische beweginging
verstoord zal zijn.

Het doel van dit onderzoek is om meer inzicht te verkrijgen in de timing en
coördinatie van spraak bij mensen met de ziekte van Parkinson.

Deelnemers zullen een vragenlijst beantwoorden en deelnemen aan verschillende
spraaktaken. Gedurende de spraaktaken zullen de beweging van de tong, lippen en
kaak gemeten worden door middel van electromagnetische articulografie en
echografie. De data van de Parkinson-groep zullen vergeleken worden met de data
van de controle-groep.

Er zijn geen risico's verbonden aan deelname aan deze studie.