Gedisloceerde distale radiusfracturen bij volwassen patiënten: vier versus zes weken gipsimmobilizatie na repositie, een gerandomniseerd klinisch onderzoek

Circa 30% van de patiënten met een gedisloceerde distale radiusfractuur leidt
aan langdurige functionele restricties na non-operatieve behandeling van de
fractuur. Het is onduidelijk of deze functionele beperking beïnvloed wordt door
de duur van immobilisatie.

Tegenwoordig worden veel gedisloceerde distale radiusfracturen operatief
behandeld. Een aanzienlijk aantal van deze fracturen behoeft geen operatie en
zal behandeld worden middels repositie en immobilisatie. Over het algemeen
wordt een gipsimmobilisatieperiode van vijf á zes weken gekozen. In de huidige
literatuur is geen duidelijke evidence voor de duur van immobilisatie. Een
gerandomiseerde klinische studie is nodig om level I bewijs te verkrijgen over
de juiste immobilisatieduur bij gedisloceerde distale radiusfracturen. Het doel
van deze studie is om vier weken gipsimmobilisatie met zes weken
gipsimmobilisatie te vergelijken, beide zijn erkende behandelstrategieën voor
dit type fracturen. Als uitkomstmaat zullen de functionele uitkomst, incidentie
van non-/malunion, pijnscores en complicaties onderzocht worden.

Een prospectieve Multicenter randomized controlled trial zal in twee grote
ziekenhuizen van start gaan, VUmc en Spaarne Gasthuis. Hierbij zal een
immobilisatieduur van vier weken en zes weken vergeleken worden. Patiënten
worden behandeld met een onderarmsgips. Behandeling na de immobilizs
4 weken immobilisatie wordt vergeleken met 6 weken immobilisatie na repositie
van de gedisloceerde fractuur.

De interventiegroep krijgt een kortere periode gipssimmobilisatie (vier weken) vergeleken met de controlegroep (zes weken)

Beide immobilisatieduren zijn erkende behandelstrategieën. De patiënten in de
interventiegroep (4 weken) worden korter behandeld, verder worden zij vervolgd
conform de reguliere controle . Patienten die deelnemen aan de studie, of deel
uit maken van de interventiegroep hoeven dus niet vaker naar het ziekenhuis te
komen, ook ondergaan zij geen extra behandelingen.

Patienten met een distale radiusfractuur die conservatief wordt behandeld
hebben kans op secundaire dislocatie van de fractuur en behoeft dan, indien
ernstige dislocatie, een re-interventie. Fracturen disloceren vrijwel altijd in
de eerste twee weken van de behandeling, op dat moment is er dus nog geen
verschil in behandeling tussen beide groepen, en heeft de interventiegroep dus
niet meer kans op dislocatie dan de controlegroep. Na twee weken disloceerd
slechts 7 tot 8 % van de fracturen, na zes weken is de kans op dislocatie 0%.
derhalve wordt de kans op dislocatie in week 4 tot 6 (dus na het verwijderen
van het gips in de inteventiegroep) nihil geacht,