Onderzoek naar de neurale basis van foutieve geluidsperceptie in een signaaldetectie taak met gebruik van transcraniale direct current stimulatie

Transcraniale Direct Current Stimulatie (tDCS) is een non invasieve techniek
van hersenstimulatie die de gevoeligheid van de cortex versterkt of verzwakt
d.m.v. een zwakke elektrische stroom die via electrodes op de schedel is
geplaatst.
Veel studies rapporteren effecten van neurofysiologische of cognitieve aard na
stimulatie van specifieke corticale gebieden; echter tDCS studies maakten vaak
gebruik van kleine groepen, dit riep vragen op over de reproduceerbaarheid van
deze effecten. De resultaten bijvoorbeeld over de effecten bij auditieve en
taalgerichte taken waren wisselend, er zijn studies op grotere schaal nodig.

In beschouwing nemend dat tDCS is toegepast op corticale taalgebieden ls een
behandelmogelijkheid voor sommige psychiatrische stoornissen (bijv. linker
temporale stimulatie bij auditieve hallucinaties bij schizofrenie), is het
belangrijk om grondig te testen en de effecten bij het gebruik van auditieve
stimuli te herhalen.
De studie zal eerder onderzoek herhalen en uitbreiden, met name het effect van
tDCS toegepast op de linker superior temporale gyrus op basis van auditieve
signaaldetectie, met daarbij onderzoek naar het effect op spraak-gebaseerde
stimuli.

De studie onderzoekt de auditieve signaaldetectie van stemmen of tonen tijdens
en na anodale tDCS op de linker STG, vergeleken met stimulatie van de linker
mPFC en sham stimulatie. De hypotheses zijn als volgt:
1) het voornaamste effect van de anodale stimulatie conditie op de linker STG
zal leiden tot een verminderde responsbias op de signaaldetectietaak,
vergeleken met de andere condities.
2) We testen de interactie tussen de stimulatie conditie en het soort
stimulatie; het verschil in effect op de respons bias (*) op stem en toon
stimuli. Als er een specifiek effect is op de stem stimuli, dan zou dit
betekenen dat de effecten afkomstig zijn van stimulatie op taalspecifieke
gebieden van de cortex. Als daartegenover een effect is op stimulatie van alle
soorten auditieve signaaldetectie, dan zou dit een meer algemeen effect op
auditieve stimuli inhouden

Dit is een cross-over onderzoek. De stimulatieconditie (anodale stimulatie
t.o.v. supererior temporaal/mediaal prefrontaal/sham) zal plaats vinden bij een
1 groep proefpersonen met verschillende stimulaties per sessie.
De proefpersonen zullen alle drie de stimulatiecondities in gescheiden sessies
afronden. De volgorde waarin proefpersonen de 3 stimulatiecondities completeren
zal worden gecompenseerd zodat de 6 verschillende volgordes gelijk
vertegenwoordigd zullen zijn.
De sham conditie is de controle conditie, waarbij een taak wordt uitgevoerd
zonder dat stimulatie wordt toegepast, ongeacht dat er electrodes op de schedel
zijn geplaatst. Een niet direct verbonden hersengebied wordt gebruikt als
stimulatie voor de 'actieve' controle conditie, waarbij een taak wordt
uitgevoerd tijdens stimulatie van een gebied anders dan STG, met de bedoeling
de algemene effecten van het ontvangen van tDCS uit te sluiten, ongeacht het
gestimuleerde gebied.

Deelnemers zullen voor 3 sessies komen, elke sessie duurt ca. 50 minuten. Ze
zullen tDCS tijdens een taak ontvangen nadat ze zijn gescreend of het veilig is
voor hen om hieraan deel te nemen.
Wanneer tDCS is toegeast conform de veiligheidsprotocollen wordt tDCS beschouwd
als een veilige methode voor hersenstimulatie zonder schade op korte of lang
termijn. Het is mogelijk dat tijdens de stimulatie de proefersoon een
kriebelend gevoel op het hoofd ervaart, en mogelijk daarna een lichte
hoofdpijn.