De neurale regeling van de bewegelijkheid in de knie in een functionele taak na een voorste kruisband reconstructie

Na een voorste kruisbandreconstructie keert maar 1/3 van de patiënten na 1 jaar
na operatie terug naar de sport. Sommige patiënten hebben wellicht een
strategie ontwikkeld om de vergrootte laxiteit in de knie (voor-/achterwaartse
beweging van de tibia ten opzichte van het femur) te verminderen in een actieve
situatie en zijn daardoor in staat om terug te keren naar de sport (copers).
Deze patiënten hebben wellicht een compensatie strategie ontwikkeld waarbij
door effectieve spier activatie patronen de laxiteit in de knie wordt
verminderd, waar andere patiënten die niet terug kunnen keren naar de sport
(non-copers) er wellicht niet in slagen een compensatie strategie te
ontwikkelen. Deze suggestie wordt ondersteund door de bevindingen van Kvist
(2005) die geen correlatie heeft gevonden tussen de knie laxiteit in een
passieve situatie en in een active situatie. Dit suggereert dat de laxiteit
gedurende een actieve situatie wordt geregeld door andere factoren dan de
spanning van de voorste kruisband, bijvoorbeeld spier activatie patronen of de
anatomie van de knie. Wij verwachten dat copers de toegenomen laxiteit na een
voorste kruisband reconstructie kunnen compenseren door het ontwikkelen van een
effectieve spier activatie, met inachtneming van de anatomie van de knie, waar
andere patiënten niet kunnen compenseren voor de gevolgen van de blessure.

Het doel is om mogelijke spieractivatie patronen te achterhalen die de anterior
tibia translatie in een actieve situatie kunnen regelen na een ACLR.

Drie studies zullen worden uitgevoerd. Metingen voor alle studies zullen worden
uitgevoerd tijdens dezelfde sessie. Deze sessie zal ongeveer een uur in beslag
nemen en zal worden uitgevoerd in het loop lab van het UMCG. De proefpersonen
zullen een passieve test ondergaan om de anterior- en posterior tibia
translation (KT-1000 artherometer) te meten en zullen een actieve test (single
leg hop for distance) uitvoeren. Naast de experimentele testen zal een korte
vragenlijst met algemene vragen en vragen over sporthervatting worden ingevuld
door de patiënten. De patiënten zullen een tot twee jaar na de operatie worden
gemeten. De helling van het tibia plateau zal worden bepaald aan de hand van
MRI's of, wanneer voor patiënten geen MRI aanwezig is, röntgenfoto*s die al
gemaakt zijn voor de operatie.

Om de methode te valideren die wij gebruiken om de dynamische anterior-
posterior tibia translatie tijdens sprongtaken te bepalen, zal één patiënt met
een totale knieprothese, waarbij anterior- posterior translatie niet mogelijk
is, de sprongtaak zes keer uitvoeren met het geopereerde been.

40 patiënten zullen worden getest op één moment. De test zal ongeveer één uur
in beslag nemen. De onderzoeksprocedure heeft een minimaal risico en ongemak,
zoals fysieke schade of blessures. Er is een minimale kans dat de proefpersoon
tijdens de meting een blessure oploopt aan de knie. De sprongtaak die gevraagd
wordt uit te voeren zit echter standaard na 6 maanden in het
revalidatieprogramma na een voorste kruisbandreconstructie. Deze sprongtaak
heeft de proefpersoon daarom naar alle waarschijnlijkheid al vele malen
uitgevoerd. Als de proefpersoon echter de sprong niet durft uit te voeren, dan
kan deze dit te allen tijde aangeven. De proefpersoon zal niet worden verplicht
de sprong uit te voeren.