Vergelijking van de kosten-effectiviteit van de op het Verwachtingen en Mogelijkheden Model gebaseerde behandeling voor stotteren met de behandeling volgens het Lidcombe Programma: een gerandomiseerde klinische trial.

Momenteel krijgen alle jonge kinderen (kinderen jonger dan zes jaar oud) die
stotteren in Nederland logopedie, in tegenstelling tot ongeveer 20 jaar
geleden. Toen werd eerst afgewacht tot kinderen zes jaar oud waren. In
Nederland is behandeling op basis van het Demands and Capacities Model de
standaard behandeling. In 2000 is de Australische standaardmethode in Nederland
ingevoerd. Deze methode lijkt effectiever, maar is wel duurder. In deze studie
wordt de kosten-effectiviteit van beide methodes vergeleken.
Follow-up, minimaal 2,5 jaar na de laatste meting, wordt tevens toestemming
gevraagd om speeksel af te staan, opdat de genetische kwetsbaarheid voor
stotteren als variabele kan worden meegenomen.

Het doel van deze studie is om de kosten-effectiviteit van twee therapieën voor
stotteren bij in jonge kinderen te vergelijken. Het gaat om een behandeling
die is gebaseerd op het zogenaamde *Demands and Capacities Model* (de huidige
standaard in Nederland) en het zogenaamde *Lidcombe programma*.
Met de Follow-up meting willen we de lange termijn effecten vaststellen alsmede
de rol van genen bij het herstel van stotteren na therapie onderzoeken.

De studie wordt uitgevoerd in een klinische trial met een naturalistisch
design. Toewijzing aan de behandelarmen gebeurt random; de uitkomst analyse is
geblindeerd. Metingen worden verricht op baseline, en 3, 6, 12 en 18 maanden na
aanvang van de behandeling.
Voor de follow-up meting willen we een herhaalde meting doen 2;6 - 5;4 jaar na
de laatste meting.

1. Behandeling gebaseerd op het Demands & Capacities Model 2. Lidcombe Programma

Maximaal 8,5 uur tijdsinvestering voor invullen vragenlijsten en maken
audio-opnames
Voor de follow-up komt er ongever 2,5 uur bij.