Natuurlijk beloop van de ziekte van Dupuytren

De ziekte van Dupuytren (DD) is een progressieve fibroproliferatieve ziekte die
sommige palmaire fascies van de hand aantast. De ziekte komt vooral voor in de
noordelijke delen van Europa en in landen waar mensen leven van Noord-Europese
afkomst.
De aantasting leidt tot de vorming van noduli en strengen, en geleidelijk
kunnen de vingers krom gaan staan. De deformiteiten zijn meestal gelocaliseerd
aan de ulnaire zijde van de hand, waarbij de ringvinger het meest frequent is
aangetast.
Sommige patienten hebben alleen kleine noduli, terwijl andere ernstige
contracturen van de vingers ontwikkelen. De progressie is dus onvoorspelbaar en
er is weinig bekend over het natuurlijk beloop van de ziekte.

Het primaire doel van dit onderzoek is om meer inzicht te krijgen in het
natuurlijk beloop van de ziekte van Dupuytren in verschillende stadia van
ziekte bij mannen en vrouwen ouder dan 18 jaar.
Secundaire doelen zijn:
- Inzicht krijgen over beloop na een operatie
- Bepalen of er risicofactoren zijn voor progressie of recidief
- Bepalen bij welke mate van kromstand/uitgebreidheid van ziekte, patiënten
functionele klachten rapporteren
- Bepalen wat de intraobserver- en de interobserverbetrouwbaarheid van de
metingen
- Bepalen of verschillende manieren om kromstand te meten met elkaar
corresponderen.

Het betreft een observationele pilot studie (longitudinaal prospectief cohort).

Het betreft een observationele studie, die niet interfereert met behandeling
voor de ziekte van Dupuytren of andere aandoening.
Wij verwachten geen risico's van het lichamelijk onderzoek, de vragenlijst en
eenmalige venapunctie. Toevoegen van een extra meting voor het bepalen van de
intra-observer en interobserver betrouwbaarheid, leidt tot een toename van de
belasting van de proefpersoon. Echter, slechts een random subgroep van de
gehele groep deelnemers zal worden benaderd voor deelname aan deze extra
meting. De patiënten hebben de mogelijkheid om deelname aan deze extra meting
te weigeren. Dit zal geen verandering teweeg brengen voor het standaard
onderzoekstraject dat de patiënt doorloopt. De echografie en tonometrie zijn
niet schadelijk, maar patiënten hebben de mogelijkheid om deze nieuwe metingen
te weigeren.