Vergelijking van de effecten en kosten van bevacizumab en ranibizumab bij patienten met veneuze occlusies

Ranibizumab (Lucentis), een remmer van VEGF, is geregistreed voor de
intra-vitreale behandeling van leeftijdsgebonden macula degeneratie (AMD) en
heeft een doorbraak betekend in de behandeling van deze patiënten. Binnenkort
zal het ook geregistreerd worden voor de intra-vitreale behandeling van
macula-oedeem tegen gevolge van een retinale veneuze occlusie (RVO) en geeft
ook daar goede resultaten.
Het vergelijkbaar middel bevacizumab (Avastin) is geregistreerd voor de
systemische behandeling van patiënten met gemetastaseerd colorectaal carcinoom
maar wordt off-label ook toegepast in de oogheelkunde voor de intravitreale
behandeling van AMD en macula-oedeem tegen gevolge van een retinale veneuze
occlusie.
De behandeling met bevacizumab is aanzienlijk goedkoper dan behandeling met
ranibizumab. De werkzaamheid en veiligheid van bevacizumab zijn alleen in case
series en internet-based patient registries onderzocht, maar een directe
vergelijkende studie is nog niet gepubliceerd voor deze aandoening. Wel bestaat
de indruk dat beide middelen gelijkwaardig zijn qua effectiviteit.

Het doel van het onderzoek is de effectiviteit en kosten te vergelijken van
bevacizumab 1.25 mg en ranibizumab 0.5mg gegeven als maandelijkse intravitreale
injecties over 6 maanden bij macula oedeem tengevolgen van een retinale veneuze
occlusie.

Het betreft een vergelijkende, gerandomiseerde, dubbel gemaskeerde studie.

Bevacizumab 1.25 mg en ranibizumab 0.5 mg worden gegeven als maandelijkse intravitreale injecties voor 6 maanden bij macula oedeem ten gevolgen van een retinale vene occlusie. Tijdens deze studie worden visusmetingen, safety assessments, optical coherence tomografie metingen en fluorescentie angiografie verricht en wordt een vragenlijst naar kosten afgenomen.

In het kader van de studie zullen patiënten in totaal 6 intra-vitreale
injecties ondergaan volgens een vast schema. Bij de reguliere behandeling
worden in de eerste 6 maanden 3-6 injecties gegeven in een variabel schema
afhankelijk van het beloop. De studiepatiënten zullen dus in bepaalde gevallen
meer injecties krijgen dan bij een reguliere behandeling. Dit wordt gedaan om
het maximale effect van beide middelen na 6 maanden te kunnen vergelijken. Bij
elke intra-vitreale injectie is er een risico van circa 0.05 % op het ontstaan
van een endoftalmitis; door het grotere aantal injecties is dit risico bij de
studiepatiënten dus iets groter dan bij de reguliere behandeling. Daarnaast
zijn er mogelijk onbekende risico's bij de oogheelkundige behandeling met
bevacizumab, dat niet voor de indicatie macula oedeem ten gevolge van een
retinale veneuze occlusie geregistreerd is.