Gezondheidsstatus en late effecten lang na behandeling voor testiskanker.

De behandeling van testiskanker bestaat uit een orchidectomie, radiotherapie
(RT) of chemotherapie (CT), afhankelijk van het stadium. Met deze behandeling
ligt de kans op genezing boven de 90%. Hierdoor neemt het aantal
testiskanker-survivors toe. Mannen met testiskanker zijn gemiddeld tussen de 20
en 40 jaar oud. Dit zorgt ervoor dat patiënten na genezing nog een lange
levensverwachting hebben. Bij jonge survivors met een lange levensverwachting
is preventie en detectie van late behandelingseffecten belangrijk. Bekende late
effecten zijn nefrotoxiciteit, hart- en vaatziekten (HVZ), neurotoxiciteit,
verminderde longfunctie, het fenomeen van Raynaud, hypogonadisme, moeheid en
psychosociale problemen.

In dit onderzoek focussen we op nefrotoxiciteit. Er is geen literatuur over de
nierfunctie meer dan 20 jaar na de behandeling. Een verminderde nierfunctie is
een bekende risicofactor voor het ontwikkelen van HVZ. Eerder onderzoek liet
een relatie tussen neurotoxiciteit en nierfunctie zien, gemedieerd door de
hoeveelheid circulerend platinum. Hiermee lijkt de nierfunctie een rol te
spelen in het ontstaan van late effecten.

Een tweede doel van het onderzoek is het in kaart brengen van het voorkomen van
verschillende late effecten. De meeste data zijn verzameld in epidemiologische
studies middels vragenlijsten. Hierbij was de gemiddelde follow-up duur zo'n 10
jaar. Als gevolg hiervan wordt de aanwezigheid van late effecten bij patiënten
die 20-30 jaar geleden zijn behandeld, waarschijnlijk onderschat. Ook
onderzoeken we of er een relatie bestaat tussen nierfunctie en het voorkomen
van late effecten.

De huidige behandeling is vergelijkbaar met de behandeling van 30 jaar geleden.
Daarom is het ook voor patiënten die nu worden behandeld voor testiskanker,
relevant om te weten wat late effecten zijn meer dan 20 jaar na behandeling.
Ook is het belangrijk om te weten welke patiënten een verhoogd risico hebben op
het krijgen van late effecten en hoe we vroege schade kunnen detecteren voordat
daadwerkelijk morbiditeit optreedt.

Het doel van dit onderzoek is het vergelijken van de glomerulaire
filtratiesnelheid (GFR) in overlevers van testiskanker die meer dan 20 jaar na
behandeling zijn en behandeld zijn met chemotherapie, radiotherapie of alleen
chirurgie met een groep gezonde vrijwilligers. Daarnaast is een tweede doel van
dit onderzoek het in kaart brengen van de prevalentie van diverse late effecten
van testiskanker-behandeling en het onderzoeken van de relatie tussen GFR en
late effecten.

Het betreft een observationele cross-sectionele case-cohort studie, waarbij
patiënten worden uitgenodigd voor een eenmalig studiebezoek. Voorafgaand aan
het bezoek moeten deelnemers een vragenlijst invullen en tweemaal 24-uurs urine
verzamelen. Tijdens het onderzoek moeten ze bloed afstaan, wordt lichamelijk
onderzoek verricht, wordt een neuropsychologisch onderzoek gedaan, wordt vaat-
en longfunctie onderzoek gedaan en vindt een 'six-minute-walk-test' plaats.

Er vindt een eenmalig studiebezoek van drie uur plaats. Venapunctie is de enige
invasieve handeling met laag risico op complicaties. Door survivors uit te
nodigen die geen nazorg krijgen, kan onderzoek naar late effecten gecombineerd
worden met counseling voor o.a. cardiovasculaire risicoreductie. Meer inzicht
in late bijwerkingen van testiskankerbehandeling leidt tot betere preventie en
vroegere detectie van late effecten en tot de ontwikkeling van nieuwe follow-up
strategieën.