Radiotherapie voor hoofd-hals kanker met verhoogde bestralingsdosis op de minder goed reagerende delen van de tumor.

Hoewel verregaande vooruitgang is behaald in de afgelopen decennia bij
patiënten met hoofd-halskanker behandeld door middel van (chemo) radiotherapie
met betrekking tot locoregionale controle en de algehele overleving, is de
balans tussen tumor controle en toxiciteit nog zeer delicaat. De genezing is
nog altijd onvoldoende in bepaalde subgroepen van patiënten, terwijl de
toxiciteit van de behandeling en de verslechtering van de kwaliteit van leven
aanzienlijk zijn.
De meeste recidieven verschijnen binnen het FDG-aviede gebied en
radioresistentie is heterogeen binnen de tumor. Een biologisch adaptieve
radiotherapie benadering, waarbij het behandelplan opnieuw wordt
geoptimaliseerd tijdens de behandeling op basis van herhaalde functionele
beeldvorming, kan de dosis verhogen op minder goed reagererende
(radioresistente) delen van de tumor. Hierbij tegelijkertijd de dosis
verminderen op de goed reagerende delen van de tumor. Waardoor kan men een
betere therapeutische ratio verkrijgen (verhoging van de genezingskansen met
tegelijkertijd behoud of verminderen van de bijwerkingen).
Deze studie is bedoeld om de haalbaarheid te onderzoeken van een adaptieve
radiotherapie behandeling met behulp van multi-modaliteit beeldvorming en een
PET-geleide lichte dosisverhoging om zo de genezingskansen te verbeteren.

Primaire doelstelling:
Onderzoeken van de haalbaarheid van de adaptieve radiotherapie behandeling.

Secundaire doelstellingen:
Onderzoeken van de toxiciteit van de adaptieve radiotherapie behandeling.
Onderzoeken van de locoregionale tumor controle.
Onderzoeken van de prognostische waarde van de verschillende beeldvorming
modaliteiten

Feasability onderzoek van de adaptieve radiotherapie behandeling.

Patiënten met primair hoofd-hals plaveiselcelcarcinoom gepland voor bestraling met curatieve intentie met of zonder chemotherapie worden behandeld met een adaptief radiotherapie plan. Een FDG-PET/CT voor opnieuw in te tekenen en plannen worden gemaakt aan het eind van de tweede en vierde week van de bestraling. Het niet-responderende deel van de tumor op FDG-PET zal een geringe dosis-escalatie ontvangen. Afhankelijk van de metabole respons, krijgt de hele tumor 70 Gy of het residuele FDG-aviede deel ontvangt 74 of 78 Gy. Indien er een totale metabole respons is na 2 weken, zal de hele tumor 70 Gy ontvangen. Indien er een metabole respons is na 4 weken, ontvangt het resterende FDG-aviede deel op de FDG-PET een dosis van 74 Gy. indien er ook geen totale metabole respons is na 4 weken, zal het resterende FDG-aviede deel 78 Gy ontvangen.

Patiënten in de studie zullen additionele beeldvorming ontvangen met
FDG-PET/CT. Deze beeldvorming procedures worden gecombineerd met afspraken voor
de behandeling in week 2 en 4. FDG-PET/CT vereist 6 uur vasten. De
FDG-PET/CT-scans gaan gepaard met een extra stralingsbelasting: 2 x lage dosis
FDG-PET (2 mSv) + lage dosis CT (2,5 mSv), voor een totaal van 9 mSv. Dit is
binnen het bereik van de normale diagnostische onderzoeken, en wordt niet
beschouwd als een significant risico in deze geselecteerde populatie met kanker
en een indicatie voor bestraling. De verhoogde stralingsdosis is mild en alleen
gericht op de niet-reagerende delen van de tumor op FDG-PET. Daarom verwachten
we niet dat de bijwerkingen zullen toenemen.