De ontwikkeling van intrusieve herinneringen na trauma: een experimentele studie naar de effecten van endocriene stress reactiviteit

Om de preventie van Posttraumatische Stress Stoornis te kunnen verbeteren is
het belangrijk om de kennis te vergroten over biologische en cognitieve
mechanismen die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van het meest
kenmerkende symptoom van deze stoornis: intrusieve herinneringen.
Gehypothetiseerd wordt dat individuele verschillen in endocriene stress
reactiviteit tijdens de traumatische gebeurtenis, resulterend in verminderde
verwerking van context in het geheugen, ten grondslag liggen aan het ontstaan
van intrusieve herinneringen aan trauma. Het gedetailleerd onderzoeken van deze
processen kan alleen worden gedaan in gezonde proefpersonen met een
experimenteel (analoog) trauma paradigma. Het momenteel best beschikbare
paradigma, het trauma film paradigma (bestaande uit het kijken naar een film
met afschrikwekkende beelden van traumatische gebeurtenissen) resulteert echter
niet in consistente activatie van de twee meest belangrijke stress systemen, te
weten het autonome zenuwstelsel en de HPA as. Dit beperkt de ecologische
validiteit van dit paradigma en daarmee het betrouwbaar onderzoeken van de
ontwikkeling van intrusieve herinneringen. Het doel van deze studie is daarom
om het traumafilm paradigma aan te passen. Deze aanpassing zal naar verwachting
resulteren in een meer robuuste endocriene stress reactie en verhoogde
frequentie van intrusieve herinneringen.

Het primaire doel is om te onderzoeken of het toevoegen van een korte milde
psychosociale stressor (sociaal-geëvalueerde koud water taak) onmiddellijk
voorafgaand aan een experimentele analoge traumatische gebeurtenis (trauma film
paradigma) zorgt voor een toename van de acute endocriene stress reactiviteit
(cortisol en alpha amylase gemeten in speeksel) tijdens het experimentele
paradigma en de frequentie van intrusies in de opvolgende week. Secundair zal
het worden onderzocht of het toevoegen van de stressor de accuraatheid van
vrijwillige herinneringen en intrusie kenmerken met betrekking tot de trauma
film beïnvloedt. Ook zal het effect van individuele verschillen in endocriene
stress reactiviteit tijdens het paradigma en in de werking van glucocorticoïd
receptoren op vrijwillige en intrusieve herinneringen gerelateerd aan de trauma
film worden onderzocht.

Gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek

De helft van de deelnemers zal tot de stress conditie gerandomiseerd worden, dwz de sociaal-geëvalueerde koud water taak, bestaande uit de onderdompeling van de hand in ijskoud water terwijl er gelijktijdig videoopnames plaats vinden ter evaluatie. De andere helft van de deelnemers zal tot de controle conditie gerandomiseerd worden, waarin zij hun hand onderdompelen in lauwwarm water zonder dat er videoopnames plaats vinden. Hierna zullen alle deelnemers een trauma film bekijken, die erom bekend staat intrusieve herinneringen in de daaropvolgende week te veroorzaken.

Het onderzoek beslaat 3 meetmoment, bestaande uit de hierboven beschreven
experimentele procedures, vragenlijsten, cognitieve taken en non-invasieve
metingen van biologische stress reactiviteit. Verder zullen deelnemers op 2
opeenvolgende dagen thuis speeksel verzamelen en gedurende 7 opeenvolgende
dagen een kort dagboek over intrusieve herinneringen bijhouden. Deelnemers
hebben geen baat bij deelname aan het onderzoek. Zij kunnen kortdurend
discomfort van de koud water taak ervaren. Ook zullen zij waarschijnlijk
enigszins verontrust worden door de traumafilm en daaraan gerelateerde
intrusieve herinneringen. Dit zal naar verwachting geheel verdwenen zijn
tijdens de follow-up meting na één week. Het onderzoek is geclassificeerd als
matig risico.