Afhankelijkheid van geluidseigenschappen bij spraakverstaan voor metabolic-achtige perceptieve gehoorverliezen

Een geleidingsgehoorverlies (dwz. problemen in het midden oor) kunnen worden
behandeld middels operatie en/of revalidatie met hoortoestellen. Voor
perceptief gehoorverlies de behandeling voor minder ernstige verliezen is
middels aanpassen van reguliere hoortoestellen en bij ernstige gevallen middels
het plaatsen van een Cochlear Implantaat (CI). Het primaire doel van reguliere
hoortoestellen is het versterken van geluid teneinde voldoende activatie van de
neuronen in de cochlea te bereiken. Dit leidt niet tot adequate revalidatie
voor de meeste patiënten. Zij blijven problemen ondervinden met het verstaan
van spraak in stilte en met name in meer complexe luistersituaties zoals
rumoerige omstandigheden (zie bijv. Plomp en Mimpen 1979 en Kaandorp 2014).
Wij hypothetiseren dat mensen met perceptief gehoorverlies de beschikbare
signaalcues (bijv. frequentie en tijd) in mindere mate gebruiken dan
normaalhorenden (NH) zelfs wanneer het spraaksignaal (en de ruis) ruim boven de
gehoordrempel zijn (Van Schijndel 2001, Goverts 2010).
We nemen verder aan dat de mate van gebruik van de verschillende signaalcues
afhangt van het type perceptief gehoorverlies. Dit was niet geverifieerd in
eerder genoemde studies aangezien één groep van slechthorenden was gemeten
zonder de verschillende subtypen van cochleaire gehoorverliezen te
onderscheiden.
Met een vergelijkbare aanpak hebben we een testbatterij samengesteld die
toepasbaar is op een bredere range van patiënten en die meer focust op
auditieve verwerking. Dit om het gebruik van signaalcues in één specifieke
groep patiënten te kunnen evalueren, dwz. patiënten met een verondersteld
metabool type gehoorverlies. Toekomstig onderzoek kan deze zelfde tests
gebruiken voor individuen met verschillende typen gehoorverlies.
De resultaten van deze studie kunnen in de kliniek worden gebruikt voor een
meer precieze diagnose van perceptief gehoorverlies. Verder kan de uitkomst
richting geven aan hoortoestelontwikkeling om de revalidatiemogelijkheden van
dit soort verliezen te verbeteren.

Met een set eenvoudige klinische tests willen we spraakverstaan meten in een
groep normaalhorende individuen en in een groep individuen met een specifiek
gehoorverlies. Het doel is te bepalen òf en in welke mate deze groep
slechthorenden anders gebruik maakt van de signaalcues in het spraakmateriaal
dan de normaalhorenden. De test zal eenvoudig genoeg zijn om af te nemen bij
kinderen en CI gebruikers in later onderzoek.

Cross-sectional studie

Er worden geen risico's in verband gebracht met deelname aan dit onderzoek.
Alle stimuli zullen worden aangeboden op veilige sound pressure levels. De
totale testtijd zal niet langer zijn dan 120 minuten, inclusief pauze voor de
deelnemer. Bijkomstigheid voor de deelnemers is een evaluatie van hun gehoor.
Verder ontvangen de deelnemers een bijdrage van ¤15,00 (¤7,50 per uur).
Reiskosten worden vergoed. In deze studie worden enkel volwassenen geïncludeerd
met ofwel normaal gehoor ofwel met specifieke gehoordrempels.