Optimalisatie van systemische behandelstrategieën voor oudere patiënten met een gevorderde solide maligniteit: OptiMal-studie

De incidentie van kanker stijgt naarmate de leeftijd toeneemt. Meer dan vijftig
procent van alle nieuw gediagnosticeerde patiënten met kanker in de westerse
wereld is ouder dan 65 jaar.
Behandeling in de vorm van een combinatie van cytotoxische middelen is vaak
geïndiceerd als (palliatieve) behandeling van patiënten met een gemetastaseerde
maligniteit. In de meeste randomized, clinical trials waarin de
standaardbehandelingen zijn onderzocht, is de gemiddelde leeftijd van de
geïncludeerde populatie jonger dan zestig jaar. Het is daarom onduidelijk of
oudere patiënten dezelfde behandeling moeten krijgen als jongere patiënten.
Ouderen zijn vaak minder veerkrachtig en kwetsbaarder en hebben meer
comorbiditeit, inclusief cognitieve stoornissen. Hiernaast spelen bij oudere,
in vergelijking met jongere patiënten, waarschijnlijk ook andere factoren een
rol bij het optreden van ernstige toxiciteit.
Myelotoxiciteit is een belangrijk probleem in de voltooiing van de behandeling
van deze patiënten en zal vaak dosisreductie, uitstel van behandeling of
ziekenhuisopname tot gevolg hebben. Wij veronderstellen dat het
myelodysplastisch syndroom (MDS) in deze groep patiënten bijdraagt aan
myelotoxiciteit. MDS komt meer voor naarmate mensen ouder worden en de
incidentie en prevalentie zijn de afgelopen twintig jaar aanzienlijk gestegen.
Het is ondergediagnosticeerd en wordt regelmatig niet herkend.
Tevens zijn er sterke aanwijzigingen dat patiënten met sarcopenie met meer
ernstige toxiciteit te maken krijgen tijdens de behandeling met chemotherapie.
Deze spierdepletie is gerelateerd aan de leeftijd en mogelijk een indicatie
voor dosisaanpassing. Dat geldt vooral bij ouderen.
Omdat de gemiddelde leeftijd van de bevolking toeneemt, is het uitermate
belangrijk precieze methoden te ontwikkelen om de behandelstrategieën van
oudere patiënten te individualiseren.
Onze hypothese is dat een eenvoudige Comprehensive Geriatric Assessment
inclusief vaststellen van lichaamssamenstelling en / of een gestandaardiseerde
flow cytometrietest om de beenmergcapaciteit vast te stellen een accuraat
middel is om de behandelstrategieën voor oudere patiënten met een
gemetastaseerde maligniteit te optimaliseren.

Onderzoeken of een eenvoudige geriatrische assessment inclusief vaststellen van
spiermassa en beenmergcapaciteit de behandelstrategieën voor oudere patiënten
met kanker kan optimaliseren.

Het onderzoek is opgezet als prospectieve, klinische trial. Patiënten worden
behandeld volgens de huidige richtlijnen. Geincludeerde patiënten ondergaan
voor start van de behandeling een geriatrische assessment. Deze assessment
bestaat uit enkele vragenlijsten en functionele testen. Hiernaast wordt de
spiermassa gemeten middels CT-scan en wordt perifeer bloed- en (optioneel)
beenmergonderzoek verricht inclusief een flow cytometrisch onderzoek van de
hematopoietische cellen. Dit laatste wordt gebruikt om myelodysplasie, ICUS of
IDUS te diagnosticeren. Patiëntenstatussen worden gemonitord tijdens en na de
behandeling. De ernst van toxiciteit, beëindiging, onderbreking, uitstel of
dosismodificatie van de behandeling ongeacht de oorzaak zullen worden
geregistreerd.
Tijdens follow up zullen we patiënten nog 2x vragen de EORTC QLQ C-30
vragenlijst in te vullen.

Patiënten worden onderworpen aan een geriatrisch assessment. Gedurende ongeveer
30 minuten zal een gespecialiseerd verpleegkundige enkele vragenlijsten en
functionele testen afnemen. Tevens zal eenmalig bloed (hematologie en chemie)
afgenomen worden. Daarna volgt eventueel het beenmergonderzoek, dit duurt
ongeveer 15 minuten. Na het onderzoek blijven patiënten nog 10 minuten liggen
om de punctieplaats af te drukken.

In een review van de British Society of Haematology over adverse events (AE)
geassocieerd met een diagnostische been merg biopt en/ of aspiraat was er
sprake van een AE in 0.08% van de procedures. Er was met name sprake van
bloeding (0.06%) en in mindere mate van pijn (0.01%). In 0.015% van de gevallen
was sprake van een serious AE.
In een onderzoek over pijn tijdens beenmergaspiraten en biopten in 120
patienten rapporteerden de patienten lage pijnscores en was 97% van hen
tevreden met lokale verdoving.