Predictieve biomarkers voor het voorspellen van de respons op de behandeling in slokdarmkanker

Slokdarmkanker staat op de achtste plaats van meest voorkomende kankersoorten
ter wereld en is een van de belangrijkste oorzaken van aan kanker gerelateerde
sterfte. De incidentie van slokdarmkanker is in de afgelopen 30 jaar
verzesvoudigd waardoor wereldwijd nu jaarlijks ongeveer 460.000 nieuwe
patiënten gediagnosticeerd worden. In vergelijking met andere solide tumoren
kent slokdarmkanker een zeer hoge mortaliteit met een gemiddelde
5-jaarsoverleving van maar 10-15%.
Een belangrijke oorzaak van de hoge sterfte is dat de respons op behandeling
ontoereikend is. Een groot aantal patiënten waarbij de ziekte in een vroeg
stadium ontdekt wordt, heeft ondanks behandeling middels chemo-radiotherapie en
chirurgie, te kampen met een lokaal recidief. Wanneer het mogelijk zou zijn de
respons op therapie te voorspellen kan een grote operatie patiënten, met een
hoog risico op metastasering, bespaard blijven en eerder gestart worden met
chemotherapie waarvan de patiënt misschien meer voordeel ondervindt.
Het verschil in agressiviteit van de tumor, risico op metastasering en respons
op therapie tussen patiënten kan verklaard worden door een verschil in
onderliggende genetische en epigentische afwijkingen die de tumorbiologie
beinvloeden. Onze hypothese is dat wanneer we de tumorbiologie en in het
bijzonder de biologische processen die de respons op therapie bepalen, in kaart
brengen en betrekken bij het opstellen van het behandelplan, we de behandeling
van slokdarmkanker kunnen verbeteren.

Het doel van het onderzoek is het in kaart brengen van genetische en
epigenetische afwijkingen alsmede de tumor immuun micro-omgeving in
slokdarmkanker en de relatie met de respons op therapie zodat we voor start van
de behandeling een voorspelling kunnen maken van de kans op respons en
eventueel het behandelplan kunnen aanpassen. De genetische en epigenetische
afwijkingen zullen onderzocht worden in weefsel van de tumor en omliggend
normaal weefsel van patienten met slokdarmkanker voordat de behandeling
gestart is en gecorreleerd worden aan klinische parameters (bijvoorbeeld
progressie-vrije overleving).

Het is een prospectief cohort onderzoek. Bij alle patienten met slokdarmkanker
die in het kader van tumorstadiering een endoscopische-echografie ondergaan,
zal aan het eind van het onderzoek biopten van de tumor en omliggend normaal
weefsel worden afgenomen. Daarnaast worden bloedsamples afgenomen voor en na
afronding van de behandeling. De patienten worden behandeld volgens de huidige
(internationale) behandelings standaard. Gedetaileerde informatie als
tumorstadium, behandeling, ziekte- en progressie vrije overleving zal verzameld
worden. In dit materiaal zullen genetische en epigenetische afwijkingen
bekeken worden alsmede karakteristieken van de tumor immuun micro-omgeving en
gecorreleerd worden aan de klinische data.

De belasting is voor de patiënt minimaal aangezien de patiënt tijdens de
procedure gesedeerd is. Het onderzoek duurt wel ongeveer 10 minuten langer. De
complicaties die kunnen ontstaan zijn bloedingen ter plaatse van de bioptie wat
mogelijk een interventie behoeft en een perforatie van de slokdarm waarvoor
eventueel chirurgische behandeling noodzakelijk is. Dit risico is echter zeer
laag De patiënt heeft al eerder een tumor biopsie gehad waar de diagnose op
gesteld is.