pathogene antistoffen en (snel progressieve) dementie syndromen

Dementie syndrome komen veel voor en de oorzaak is vaak onduidelijk. Daarnaast
is er geen behandeling voorhanden. Een autoimmuun hersenontsteking kan lijken
op een dementie syndroom omdat er vaak prominente cognitieve problemen zijn.
Recent zijn er berichten verschenen dat er patienten zijn met (snel
progressieve) dementie en bekende antistoffen, en dat deze patienten baat
hebben bij immuuntherapie. Maar een hersenontsteking kan ook voorkomen als een
minder snel progressieve dementie vorm en dit wordt snel gemist en blijft
daardoor onbehandeld. De huidige literatuur geeft geen inzichten voor klinische
markers die kunnen helpen bij het opsporen van antistof gemedieerde dementie.
De huidige studies kunnen we niet gebruiken voor het beantwoorden van onze
vragen door o.a.: selectie van de patienten wat het moeilijk maakt om dit te
relateren aan de 'gewone' patienten in de geheugenkliniek; een deel van de
patienten wordt gemist door het gebruik van serum (i.p.v. hersenvocht) wat vaak
minder gevoelig is; en er wordt vaak alleen getest op reeds bekende
antistoffen. Hieruit vloeide de hypothese dat een klein maar belangrijk deel
van de patienten met een dementie syndroom pathogene antistoffen hebben die de
veroorzaker zijn van de ziekte. Dit zal met name voorkomen in patienten met een
snel progressieve dementie vorm. Sommige antistoffen zijn reeds bekend maar
anderen moeten nog steeds ontdekt worden.

1) realiseren van een klinisch en antistof profiel voor auto-immuun
encephalitis in dementie syndromen
2) uitkomst beoordelen van antistof gemedieerde encephalitis bij volwassenen
met dementie syndromen en richtlijnen maken welke patienten er aanvullend
getest zouden moeten worden en bij wie dit niet zinvol geacht wordt.
3) effecten van antistof in vitro beoordelen op synaps en neuronen en voor de
meest interessante ook in vivo. het doel hierbij is om beter te begrijpen hoe
auto-immuniteit het menselijk gedrag en geheugen beinvloed.

prospectieve observationele cohort studie

De studiepatienten ondergaan een venapunctie met een verwaarloosbare risico en
belasting. De ziekten waar het om gaat kunnen voorkomen bij patienten met
cognitieve problemen zodat de studie niet simpelweg geextrapoleerd kan worden
naar patienten zonder een dementieel syndroom (die wel wilsbekwaam zijn).