mMTG en Lemma Toegang in Taalbegrip en Productie

Volgens een prominente theorie (Levelt, Roelofs, & Meyer, 1999) helpt een
bepaald type mentale representatie, zogenaamd *lemma*, sprekers en luisteraars
de betekenis van een woord te koppelen aan de klanken. Een meta-analyse van
neuroimaging studies naar de productie van gesproken woorden door Indefrey en
Levelt (2004; Indefrey, 2011a) lokaliseerde de lemma's in het middelste
gedeelte van de middelste slaapwinding oftewel Gyrus temporalis medius (mMTG).
Er is echter geen bewijs voor de lokalisatie van lemma's voor het begrijpen van
woorden. Bovendien is het onbekend wanneer de mMTG betrokken wordt tijdens het
begrijpen en produceren van woorden.
In deze studie zullen we 2 taken uitvoeren (1 productie en 1 begrip). Volgens
de theorie van Levelt et al. (1999) vereisen beide taken toegang tot de lemma.
Tijdens de taak zal de mMTG of Vertex van proefpersonen wordt gestimuleerd
gedurende verschillende tijdvensters waarin we verwachten dat lemma toegang zal
plaatsvinden. Als het lemma inderdaad gelokaliseerd is in mMTG, dan zou het
stimuleren in het juiste tijdvenster moeten leiden tot reactietijd verschillen
ten opzichte van wanneer de mMTG niet wordt gestimuleerd (d.w.z. Vertex).

Ons hoofddoel is om te bepalen of de linker gyrus temporalis medius (mMTG)
betrokken is bij zowel taalbegrip als taalproductie met een vergelijkbare
timing. Triple-pulse TMS (tpTMS) zal worden toegepast om de functie in dit
gebied tijdelijk te verstoren gedurende een van de drie verschillende
tijdvensters na het begin van de stimulus. Reactietijden zullen worden gebruikt
om de effecten van TMS op linker mMTG af te leiden (in vergelijking met
sham-vertex stimulatie).

De studie vindt plaats in het Donders Centre for Cognitive Neuroimaging (DCCN).
De manipulatie is binnen-proefpersonen. De proefpersonen nemen deel aan een
benoemtaak (productie) van plaatjes en semantische classificatie (begrip) van
plaatjes, waarbij de deelnemers blind zijn voor de relevantie van de tijd en
plaats van stimulatie. Het onderzoek omvat een intake en twee experimentele
sessies, maar de intake en de eerste experimentele sessie vinden op dezelfde
dag plaats.
De eerste experimentele sessie is een structurele MRI-scan en de tweede
experimentele sessie is een TMS-sessie. Triple-pulse TMS (tpTMS) zal worden
toegepast op het middengedeelte van de linker mMTG of de Vertex. Tijdens de
taken ontvangen de deelnemers een tpTMS-stimulatie op een van de 2 locaties, op
een van de drie tijdvensters na het begin van de stimulus.

Elke deelnemer ontvangt geen direct voordeel van deelname aan het onderzoek,
maar ontvangt een financiële tegemoetkoming. Transcraniële magnetische
stimulatie (TMS) is een veelgebruikte niet-invasieve hersenstimulatietechniek,
gebaseerd op het principe van elektromagnetische inductie. Tijdens stimulaties
hoort de deelnemer waarschijnlijk de klikken van de TMS-pulsen en ervaart
stimulatie van zenuwen en spieren van het hoofd. De meest voorkomende
bijwerking is een lichte tijdelijke hoofdpijn (treedt op bij 2-4% van mensen).
Ernstige hoofdpijn komt niet vaak voor (treedt op bij 0,3-0,5% van de mensen).
In TMS-onderzoeken van patiëntenpopulaties (bijv. Epilepsie) of die de
standaardprotocollen (bijv. in intensiteit of frequentie) overschreden, zijn in
zeldzame gevallen epileptische aanvallen gemeld. In het huidige onderzoek
worden alle deelnemers gestimuleerd met protocollen die binnen de
veiligheidsrichtlijnen vallen. Alle proefpersonen worden gescreend op hun
relevante medische geschiedenis en andere TMS-veiligheidsaspecten (bijv.
aanwezigheid van metalen delen in het hoofd). Samenvattend, omdat het risico en
de last die gepaard gaan met deelname als verwaarloosbaar tot minimaal kunnen
worden beschouwd, verwachten we geen ernstige ongewenste voorvallen tijdens het
project.
Het geluid in de MRI-scanner en liggend in een kleine ruimte kan bij sommige
proefpersonen tot ongemak leiden.