Immuunrespons tijdens en na reactieve hemofagocytische lymphohistiocytose (HLH)

Lymfohistiocytaire lymfohistiocytose (HLH) is ernstige disregulatie van het
immuunsysteem, die kan optreden door een genetisch defect (met name bij
kinderen, zogeheten primaire HLH), of bij een auto-immuunziekte of door het
doormaken van een ernstige infectie. De mortaliteit van HLH door een infectie
is hoog en er is weinig bekend over de pathogenese.

Het doel van dit onderzoek is na te gaan of variatie in het immuunsysteem
verklaart dat sommige patiënten na een ernstige infectie lymfohistiocytaire
lymfohistiocytose (HLH) doormaken, en andere niet.

Cohortstudie waarin we gaan onderzoeken hoe de immuuncellen van patiënten
reageren op stimulatie door het virus, de bacterie of parasiet waarmee ze ziek
geworden zijn, vergeleken met andere stimulatie. Daarnaast onderzoeken we de
ontstekingssignaalstoffen (*cytokines*) aanwezig in het bloed ten tijde van de
HLH, en na herstel. We vergelijken de immuuncellen en de
ontstekingssignaalstoffen met die van gezonde controles van dezelfde leeftijd
die geen HLH hebben doorgemaakt.

Belasting: venapunctie. Langer duren van poliklinisch bezoek.