Validatie van het positionerings-protocol bij een beenas opname

Bij osteoartritis (OA) met een standsafwijking in het been, is het belangrijk
om de mate van afwijking goed in kaart te brengen. Dit wordt meestal gedaan met
behulp van een beenas röntgenfoto. Het is belangrijk dat het maken van de foto
op een standaard wijze gebeurt. Onderzoek toont namelijk aan dat veranderingen
in de positie van een patiënt veel afwijking veroorzaakt aan de beenas. Dit
resulteert in meetfouten, waarbij verschillende foto's van dezelfde patiënt
verschillen over de tijd. Veroorzakers van meetfouten zijn; rotatie been,
rotatie voet, verplaatsing voet, knie flexie/extensie en verdeling gewicht.

Een ontworpen en gebruikte protocol in het UMC Utrecht probeert de
bovengenoemde variaties zo constant mogelijk te houden. Voor de diagnostiek,
behandeling en follow-up van een standsafwijking is het belangrijk dat de
röntgenfoto's op een reproduceerbare wijze gemaakt worden. Echter is het
protocol niet getest op zijn reproduceerbaarheid. Dat willen we met dit
onderzoek gaan doen.

Ook zijn er verschillende manieren waarop je een beenas kunt meten. In het UMC
Utrecht hebben we zelf een semi-automatische methode ontwikkeld, een
semi-automatische methode van de industrie en een handmatige methode
geïntegreerd in onze beeldverwerkingssysteem (PACS). Om in kaart te brengen of
er verschillen zijn, of welke methode beter zou kunnen werken, willen we alle
röntgenfoto's op drie verschillende manieren beoordelen.

Primaire doel: We willen het positionerings protocol voor een beenas
röntgenfoto gaan testen op zijn reproduceerbaarheid.
Secundaire doel: Meetmethoden voor het meten van de beenas met elkaar
vergelijken.

Om de doelen van het onderzoek te halen wordt het onderzoek ingericht als een
test-retest studie, prospectieve exploratieve studie. Om statistische
significantie aan te kunnen tonen worden 30 patiënten geïncludeerd. Volgens de
reguliere zorg krijgen deze deelnemers voor hun poli afspraak een beenas
röntgenfoto. Tijdens de poli afspraak worden de deelnemers benaderd om mee te
doen aan de studie.

Bij instemming en een ingevulde informed consent, mogen de deelnemers later op
de dag naar de radiologie. Daar wordt een tweede beenas röntgenfoto gemaakt
volgens hetzelfde protocol.

De gemaakte beenas röntgenfoto's worden beoordeeld op 3 methoden door 3
verschillende personen, een orthopedisch chirurg, een knie fellow orthopedie en
een PhD student.

Bij het maken van één extra röntgenfoto wordt de deelnemer blootgesteld aan
ioniserende straling. Deze vorm van straling kan leiden tot gezondheidsschade.
Deze kans is echter zeer klein aangezien het ten opzichte van de jaarlijkse
achtergrondstraling laag is.