Effect van atriale pacing op de rechterventrikelfunctie na openhartchirurgie

Tijdelijke pacing met een externe pacemaker na openhartchirurgie vindt * naast
preventie van aritmieën en het opvangen van AV-geleidingsstoornissen * plaats
ter bevordering van de cardiac output. De theorie is dat door postoperatieve
*stunning* het slagvolume tijdelijk beperkt is en door sinusknoopdysfunctie de
hartfrequentie onvoldoende verhoogd kan worden om adequate cardiac output te
waarborgen. Er is echter geen consensus over deze toepassing van pacing.
Protocollen hieromtrent verschillen sterk tussen ziekenhuizen. Bovendien berust
de wetenschappelijke basis voor deze vorm van pacing voornamelijk op kleine
onderzoeken uit de jaren zestig en zeventig. Sindsdien hebben grote
veranderingen in (operatie)technieken plaatsgevonden. Tevens is de rol van de
rechterventrikel in deze context niet eerder specifiek onderzocht. Deze studie
wordt opgezet om inzicht te krijgen in de effecten van atriale pacing op de
rechterventrikelfunctie in het bijzonder en de hemodynamiek in het algemeen,
in de huidige postoperatieve setting. Onze hypothese is dat verlaging van de
hartfrequentie kan leiden tot vermindering van de rechterventrikelfunctie.

Inzicht verwerven in de effecten van atriale pacing op de
rechterventrikelfunctie en hemodynamiek na openhartchirurgie.

Een prospectieve, niet-gerandomiseerde en ongeblindeerde interventie studie,
waarbij patiënten hun eigen controle zijn.

De studiepopulatie is gekozen om belasting en risico*s te minimaliseren. De
benodigde (meet-) apparatuur maakt deel uit van het standaard perioperatieve
protocol. De enige toevoeging is de interventie zelf (twee episodes zonder
pacing). Tijdens de eerste episode zijn de patiënten nog gesedeerd, zij zullen
hier dus niks van merken. Tijdens de tweede episode zouden zij zich ten gevolge
van een bradycardie duizelig kunnen voelen. Veiligheidshalve zal de interventie
worden gestaakt bij ontwikkeling van hypotensie (MAP < 60 mmHg). De
verblijfsduur op de intensive care wordt niet negatief beïnvloed. De
proefpersonen ondervinden zelf geen voordeel van het onderzoek, maar dragen bij
aan mogelijke verbetering van behandeling van toekomstige patiënten.