Een fase 2b/3-onderzoek ter beoordeling van de veiligheid, verdraagbaarheid en effecten van livoletide (AZP-531), een ongeacyleerde ghreline-analoog, op voedingsgerelateerd gedrag bij patiënten met Prader-Willi syndroom

Prader-Willi syndroom (PWS) is een genetische aandoening veroorzaakt door de
afwezigheid van bepaalde genen op chromosoom 15. Genen dragen bij waarom iemand
anders is. Vandaar dat er zoveel verschillende mensen zijn met verschillende
haar en oogkleuren. Door het ontbreken van deze genen in PWS zullen PWS
patiënten verschillende ziektespecifieke kenmerken ontwikkelen, waaronder een
kort gestalte (groeihormoon deficiëntie), dysmorfe kenmerken, hypogonadisme,
laag calorie verbruik, en een abnormale lichaamscompositie met een verlaagde
vetvrije massa en verhoogde vetmassa. Patiënten met PWS leiden ook aan
cognitieve beperkingen, gedragsstoornissen en psychiatrische aandoeningen. Deze
patiënten leiden ook aan hyperfagie (dit is een gevoel van onverzadigbare
honger) en voedingsgerelateerd gedrag. Dit is het ergste en meest in het oog
springende en constante symptoom van PWS. Hyperfagie leidt tot significante
mortaliteit en morbiditeit. Op dit moment zijn er geen goedgekeurde recept
geneesmiddelen of via drogist verkrijgbaar voor de behandeling van hyperfagie
en voedselgerelateerd gedrag in patiënten met PWS.

Deze studie omvat onderzoek en wordt uitgevoerd om het geneesmiddel genaamd
livoletide te testen of het een effect heeft op hyperfagie en
voedselgerelateerd gedrag. Deze studie zal ook onderzoeken of livoletide veilig
is en of verdraagbaar is. Livoletide is een onderzoeksgeneesmiddel. Dat
betekend dat er nog steeds onderzoek gedaan wordt naar livoletide. Livoletide
(AZP-531) is een synthetisch molecuul (keten van 8 aminozuren, vergelijkbaar
met het fysiologisch hormoon ongeacetyleerd ghreline. Livoletide neutraliseert
mogelijk de effecten van een mogelijk ander hormoon in het lichaam genaamd
ghreline. Ghreline stimuleert de honger en heeft vetzuchtigen en diabetische
eigenschappen.

Deze fase 2b/3 dubbelblinde, placebo gecontroleerde studie zal de veiligheid,
verdraagbaarheid en effecten van livoletide op voedselgerelateerd gedrag bij
patiënten met het Prader-Willi Syndroom (PWS) evalueren.

Deze studie is een dubbel-blind, gerandomiseerd, multi-center placebo
gecontroleerd onderzoek met livoletide in patiënten met Prader-Willi Syndroom.

Experimenteel: Laag gedoseerd Livoletide Dagelijkse subcutane injectie van ~ 60 mcg/kg voor een dubbelblinde kernperiode van 3 maanden en een verlengingsperiode van 9 maanden met open label. Experimenteel: High-Dose Livoletide Dagelijkse subcutane injectie van ~120 mcg/kg voor een dubbelblinde kernperiode van 3 maanden en een verlengingsperiode van 9 maanden met open label. Placebo Comparator: Placebo Dagelijkse subcutane injectie van 0,9% NaCl voor de 3 maanden dubbelblinde kernperiode en vervolgens lage of hoge dosis livoletide voor 9 maanden open labelverlenging.

Deelname aan deze studie zal ongeveer 14 maanden omvatten. Gedurende deze
studie zullen de volgende onderzoeksprocedures worden uitgevoerd:

Vragen over de gezondheid en medicatie, lichamelijk onderzoek (vitale functies,
lengte, gewicht, WC en BMI), ECG, DXA-scan, zwangerschapstest, verschillende
bloedonderzoeken, consumptie van isocalorisch ontbijt, invullen van
verschillende vragenlijsten (Appetite-NRS, HQ-CT, Quality of Life: PedsQL*
Ouders-Proxy Report, verzorger en algemene klinische impressie van ernst -
hyperfagie schaal (CgGIS-H and CGIS-H), verzorger en algemene klinische
impressie van verandering - hyperfagie schaal (CgGIC-H and CGIC-H), algemene
klinische impressie van verbetering (CGI-I), algemene klinische impressie van
ernst schaal (CGI-S), EQ-5D-5L en ontwikkelingsgedrag checklist 2
ouder/verzorger ((DBC2-P).

Wanneer bloed wordt afgenomen kan de proefpersoon pijn of zich duizelig voelen.
De proefpersoon kan mogelijk de volgende reacties op de plek van injectie
wanneer bloed wordt afgenomen:
- Extra bloeding op de plek waar bloed is afgenomen
- Tijdelijke ongemak
- Blauwe plekken
- Infectie (zelde)

Gedurende het hartfilmpje kan de proefpersoon enige ongemak (trekken van huid
of huidhaar) ondervinden wanneer de sensoren worden verwijdert. Dit kan
mogelijk leiden tot milde irritatie van de huid door plakkende hartfilm
sensoren.

De proefpersoon worden gevraagd om voor 8 uur te vasten voor elke visite. Dit
kan leiden tot:
- Duizeligheid
- Hoofdpijn
- Buikpijn
- Flauwvallen