Magnesiumtekort als mitochondriale ziekte

Hyopmagnesiëmie (een serum magnesiumconcentratie onder de 0.7 mmol/L), is een
veelvoorkomende aandoening die kan leiden tot krampen, vermoeidheid,
epileptische aanvallen en in zeer ernstige gevallen coma of de dood. Oorzaken
van hypomagnesiëmie omvatten gastro-intestinale malabsorptie of
gastro-intestinaal verlies, het gebruik van bepaalde medicamenten en speficieke
genetische aandoeningen. Overmatig verlies van magnesium door magnesiumverlies
in de nier is een belangrijk kenmerk van alle huidige bekende genetische
oorzaken. In ongeveer 90% van de gevallen is het mogelijk om een precieze
moleculaire oorzaak aan te wijzen voor de hypomagnesiëmie. In de overige
gevallen waarin er gedacht wordt aan een genetische oorzaak, kan nog niet
opgelost worden. In deze studie willen we een zeldzame variant in het
mitochondrieel genoom onderzoeken (m.4291T>C). Deze variant kan mogelijk een
deel van de overgebleven 10% verklaren. We weten dat verschillende
niet-verwante families met deze variant magnesium verliezen met de urine. Onze
hypothese is dat deze variant leidt to een verminderde mitochondriële functie
en vervolgens tot dysfunctie van het distaal convoluut, een nefron-segment zeer
rijk aan mitochondriën.

Het hoofddoel van het onderzoek is om te onderzoeken of de genoemde variant
inderdaad zorgt voor mitochondriale dysfunctie en het gevonden fenotype.
Daarbij willen we ook de cellulaire en moleculaire mechanismen hierachter
ontrafelen.

Case series

Het totale risico van de studie wordt met name bepaald door thiazidetest. De
ernstigste complicaties die kunnen optreden bij toediening van
thiazidediuretica zijn dehydratie, hypokaliëmie, hypo-/hypernatriëmie en een
allergische reactie. Door de keuze van de test (namelijk een test die in de
klinische praktijk eerder is gebruikt), het wel omschreven controle plan, de
uitvoering op een afdeling met ervaring in thiazidetesten en de supervisie door
een ervaren in nefroloog, denken we dat het risico van de studie tot een
acceptabel minimum beperkt kan worden. We verwachten dat er geen adverse events
plaats zullen vinden. De METC heeft eerder toestemming gegeven voor het gebruik
van deze test in een ander research proposal, waarna de test in gebruik is
genomen in de klinische praktijk.
De rest van de studie heeft weinig risico maar wel enige belasting, namelijk
het verzamelen van 24-uursurine en een ziekenhuisbezoek van een dag waarin de
patiënt drie bloedafnames en een huidbiopt ondergaat en samen met de arts de
Newcastle Mitochondrial Disease Adult Scale invult.