Pilot-onderzoek naar het gebruik van telemedicine bij het beoordelen van het benauwde kind in de huisartsenpraktijk

Kinderen met (acute) benauwdheidsklachten zijn een veelvoorkomende verschijning
op de spoedeisende hulp in Nederland. In het Rijnstate zien wij jaarlijks 1000
kinderen met benauwdheidsklachten op de spoedeisende hulp. Er is sprake van een
seizoenspatroon met meer patiënten in het eerste en laatste kwartaal met een
incidentiepiek in de maanden januari en februari conform het landelijke patroon
(RIVM, 2013). Deze patiënten hebben een gemiddelde SEH- doorlooptijd van 2 uur
oplopend tot 4 uur. Vijftig procent van de patiënten die op de SEH worden
beoordeeld wordt opgenomen. Waarschijnlijk zijn de cijfers in andere perifere
ziekenhuizen vergelijkbaar.

De patiënten die niet worden opgenomen hebben wel een significante belasting in
het reizen naar het ziekenhuis en de wachttijd en behandeltijd op de
spoedeisende hulp, welke wellicht kan worden voorkomen met behulp van
beoordeling op afstand.

Te verwachten is dat het mogelijk is om met behulp van technologische
hulpmiddelen het benauwde kind betrouwbaar op afstand te beoordelen, zowel in
het ziekenhuis als in de huisartsenpraktijk. Door het op afstand beoordelen kan
de kinderarts een inschatting maken of de patiënt naar huis kan of op de SEH
moet worden gezien waardoor we verwachten dat minder patiënten de SEH zullen
hoeven bezoeken. Tevens zijn de kinderen die wel op de SEH worden gezien al
beoordeeld waardoor we verwachten dat de doorloop op de SEH sneller zal zijn.
We verwachten dat de ouders / patiënt moeten wennen aan het op afstand
beoordeeld worden, echter dat ze tevreden zullen zijn door de verminderde
wacht- en reistijd.

1. Komen beoordeling via telemedicine en een face-to-face beoordeling met
elkaar overeen?
2. Komen beoordeling via telemedicine vanuit een huisartsenpraktijk en een
face-to-face beoordeling met elkaar overeen?
3. Hoe waarderen ouders/patiënt de beoordeling met behulp van telemedicine?
4. Hoe waarderen huisarts/kinderarts de beoordeling met behulp van
telemedicine?

Deel 1:
Onderzoeken of apparatuur functioneert
Benauwde kinderen reeds op de spoedeisende hulp worden met behulp van
telemedicine apparatuur beoordeelt door een kinderarts, waarna nadien de
kinderarts nog langsloopt op de spoedeisende hulp om te verifiëren of het
lichamelijk onderzoek van beide keren overeenkomt.
Indien het beeld overeenkomt kan worden overgegaan op deel 2 van het onderzoek.

Deel 2:
Onderzoeken of beoordeling op grotere afstand en op een andere plek ook
functioneert, namelijk huisartsenpraktijken danwel de huisartsenpost.
Benauwde kinderen die de huisarts wil insturen worden allereerst in de
huisartsenpraktijk beoordeeld op afstand, waarna ze op de spoedeisende hulp
opnieuw worden beoordeeld om te verifiëren of het lichamelijk onderzoek van
beide keren overeenkomt.

Belasting is één of twee extra lichamelijke onderzoek waarvan één onderzoek via
beoordeling op afstand is wat nieuw is voor patiënt en hulpverlening.
Vragenlijst na beoordeling op afstand.

Risico op patienten in deel 2 betreft een vertraging van een potentiele
behandeling van 15-30 minuten
Dit risico schatten wij in als minimaal omdat patiënt tijdens deze vertraging
altijd in het bijzijn van een (huis)arts is.
Patiënten waar direct 1-1-2 voor wordt gebeld worden sowieso niet geïncludeerd.
Indien kinderarts op afstand een ernstig benauwd kind ziet kan er alsnog
ambulance worden geadviseerd in plaats van eigen vervoer wat potentiele
transporttijd versneld.
Indien tijdens de beoordeling de aanwezige huisarts de patiënt klinisch vindt
verslechteren is het ook vanuit de huisarts mogelijk 1-1-2 te alarmeren.
Een benauwde patiënt kan in theorie respiratoir insufficiënt worden, acute
uitputting is met name relevant bij de allerkleinsten, welke echter niet worden
geïncludeerd in deze studie. De andere patiënten kunnen ook respiratoir
insufficiënt worden, echter met een trager beloop waarbij het niet aankomt op
15-30minuten.