De BRIDGE studie: iedere bronchiectasiepatient de juiste behandeling, gebruikmakend van genetisch-, endotyperings- en database onderzoek.

Bronchiectasieen vallen onder de meest 'verwaarloosde' ziektebeelden in de
longgeneeskunde. Er zijn geen geregistreerde behandelingen en de ziektelast is
hoog en neemt toe. In het Verenigd Koninkrijk lijden 485/100.000 mannen en
566/100.000 vrouwen aan deze aandoening en de prevalentie van de ziekte neemt
de laatste 10 jaar alleen maar toe.
Er bestaan een aantal richtlijnen voor de behandeling van bronchiectasieen,
waarin de behandeling wordt toegespitst op het aanpakken van luchtweginfectie
(onderhoudsantibiotica, inhalatie antibiotica), sputumevacuatie (fysiotherapie,
devices als flutter en acapella, hypertoon zout inhalaties) en
luchtweginflammatie (macroliden inhalatie steroiden).
Het probleem is echter dat er 1) voor het grootste deel van deze
behandelingsmodaliteiten geen goede evidence is 2) niet duidelijk is welke
patienten op welke behandeling goed zullen reageren en 3) dat middelen die in
de behandeling van cystic fibrosis -een genetische aandoening waarbij patienten
onder andere ook bronchiectasieen kunnen ontwikkelen- succesvol zijn, dit vaak
niet zijn bij "non-CF"-bronchiectasieen.

Tot op heden zijn klinische onderzoekers er bijvoorbeeld nog niet in geslaagd
een voordeel van inhalatie-antibiotica aan te tonen.
Voor orale onderhoudsbehandeling met macroliden antibiotica geldt dat het
effect wel is bewezen in meerdere gerandomiseerde studies, maar dat 40% van de
patienten hier in de praktijk niet of onvoldoende op respondeert.
Met betrekking tot inhalatiemedicatie ter bevordering van sputumklaring kan
alleen gezegd worden dat DNA-ase schadelijk leek in een kleine studie bij
bronchiectasie-patienten; de studies met Mannitol inhalaties hun primaire
eindpunt niet haalden en dat hypertoon zout mogelijk niet beter werkt dan
isotoon zout.
Over inhalatiesteroiden werd in een Cochrane review gezegd dat er onvoldoende
bewijs is om de toepassing hiervan te rechtvaardigen.

Het bovenstaande wordt hoogstwaarschijnlijk grotendeels verklaard doordat er
-in tegenstelling tot cystic fibrosis- er binnen de bronchiectasiepatienten een
veel grotere heterogeniciteit is, niet alleen etiologisch, maar ook met
betrekking tot inflammatie, micriobiologie, en radiologie.
Om nieuwe, meer succesvolle behandelmethodes te kunnen ontwikkelen is het
onontbeerlijk dat er gedetaileerd translationeel onderzoek,- zoals de huidige
studie- wordt uitgevoerd. Dit zal ons in staat stellen de verschillende
patient-fenotypes en - endotypes beter te kunnen definieren, hetgeen
doelgerichte, gepersonaliseerde behandeling mogelijk maakt.

1) Dit onderzoek heeft primair tot doel om bronchiectasieen te fenotyperen en
endotyperen tijdens stabiele ziekte en exacerbaties om vervolgens nieuwe
strategieen voor gepersonaliseerde behandeling mogelijk te maken.

2) secondaire doelen:
- moleculaire endotypering van stabiele bronchiectasieen
- in kaart brengen van het inflammatoire profiel en de oorzaken van
exacerbaties
- kandidaat biomarkers voor stabiele ziekte en exacerbaties evalueren en
valideren
- de in het onderzoek verzamelde data gebruiken om patientenpopulaties te
identificeren die door hun specifieke kenmerken baat kunnen hebben bij nieuwe
behandelingsmodaliteiten.

Deze studie betreft een observationeel, multicenter onderzoek, uitgevoerd door
het EMBARC consortium.

Dit betreft een observationele studie; er wordt geen onderzoeksproduct
toegediend of interventie toegepast/
Het overgrote deel van de studie-verrichtingen zijn onderdeel van de
gebruikelijke poliklinische follow-up van bronchiectasie- patienten in ons
centrum en vormen dus ook nauwelijks een extra belasting of risico.

Het risico voor studiedeelnemers beperkt zich daarom tot:
- invullen van kwaliteit van leven vragenlijsten
- bloedafnames (hematoomvorming, milde pijn, zeer geringe kans op innfectie van
de prikplaats)
- afnemen van nasofarynx kweek