Het testen van de effectiviteit van een psychotherapeutische methode die gebaseerd is op ruimtelijke cognitie en imaginatietherapie om de last van een middelzware depressie te verminderen.

Depressie is een stemmingsstoornis, waarbij de patient meestal niet kan
aangeven wat de oorzaak is. Vanuit de interesse naar de verschijnselen in de
mentale ruimte, werd het duidelijk dat veel depressieve patienten een donkere
zone in hun mentale ruimte hebben, die zij gewaar zijn wanneer zij hun
depressieve gevoelens ervaren. Deze donkere zones kunnen zij in de ruimte om
zich heen aanwijzen. De theorie die we in dit onderzoek gebruiken zegt dat deze
donkere zones samen gaan met het hebben verdrongen van een zeer moeilijk
levensthema: zoals verlies van identiteit, status, geliefden, toekomst dromen
en gezondheid. Doordat deze themas "weggedacht" zijn, beschouwt de patient ze
niet als oorzaak van de stemmingsproblemen. Ook andere symptomen, zoals
slaapgebrek kunnen neurofisiologisch van uit het verdringen van een probleem
begrepen worden.

Via klinische experimenten ontstond er een werkwijze, waarbij de donkere zones
het uitgangspunt zijn. Door de patient deze te laten verplaatsen naar het
centrum van de aandacht en te laten ophellen, ontstaat toegang to de verdrongen
levensthema's. Zodra is vastgesteld wat de ontbrekende vermogens waren,
waardoor de patient deze thema's moest wegdenken, wordt de therapie erop
gericht om deze vermogens als nog op te roepen en met terugwerkende kracht in
te zetten.

Hierbij worden een combinatie van therapeutische technieken ingezet:
submodaliteiten, change personal history en de new behavior generator. Deze
methoden dateren vanuit de 70er en 80er jaren. Het specifiele aan het
toegepaste protocol is de combinatie van stappen.

De uitvoering van deze methode vraagt om goed opgeleide imaginatietherapeuten:
alleen mensen met voldoende hypnotherapeutische vaardigheden komen daarvoor in
aanmerking. Deze vinden we via onze bestaande netwerken. Dit kan omdat de
bestuursleden van de Society for Mental Space Psychology veel deskundige
therapeuten kennen, omdat zij zelf ook allemaal praktisch en langdurig in dit
veld werkzaam zijn.

Gezien de doelstelling van de Society for Mental Space Psychology: het
verschuiven van het paradigma in de psychologie naar een meer vanuit de mentale
ruimte denkende wetenschap, is het publiceren van onderzoek dat dit idee
onderbouwd essentieel. Daarnaast is het ontwikkelen van een effectieve
psychotherapeutische methode tegen middelzware depressie van groot
maatschappelijk belang. Omdat de methode zich in de praktijk al lijkt te
bewijzen, is een meer formele evaluatie op zijn plaats. Dat is het doel van het
onderzoek. Thevens kan de therapeutische methode verbeterd worden via deze door
een grote groep verschillende therapeuten te laten beoefenen.

Het is de bedoeling dat 25 verschillende therapeuten deze aanpak tegen
middelzware depressie met hun normale clienten in hun eigen praktijk gaan
toepassen. Daarbij zullen zij een voormeting doen met een 10 puntsschaal en de
Beck Depression Inventory. Vervolgens zullen zij een strict beschreven protocol
volgen. Door hun ervarenheid en hun speciale opleiding in het gebruik van dit
protocol, kunnen ze dat.

Daarna zullen zij na 30 (±2) dagen een nameting met dezelfde 10 puntsschaal en
depressie instument doen.

Als controle methode gebruiken we een zogenaamd "waitinglist design". Random
geselecteerde patienten worden met dezelfde 10 puntschaal en het zelde
depressie instument voor gemeten. Daarna moeten zij 30 dagen wachten op hun
behandeling, die verder identiek is aan de andere groep.
Daarna worden ook zij een maand later met dezelfde toetsen geevalueerd.

Deze opzet is gekozen, omdat deze heel dicht bij de realiteit van de
psychotherapeutische praktijk staat. De eenvoud ervan is noodzakelijk vanwege
het fijt dat de therapeuten geen wetenschappers zijn en deze voor hen ongewone
werkwijze (met vragenlijsten) goed moeten kunnen uitvoeren en verantwoorden
naar hun patienten.

Via klinische experimenten ontstond er een interventie, waarbij de donkere zones het uitgangspunt vormen. Door de patient deze te laten verplaatsen naar het centrum van de aandacht en te laten ophellen, ontstaat toegang tot de verdrongen levensthema's. Hierbij zijn specifieke vraagtechnieken essentieel. Zodra is vastgesteld wat de ontbrekende vermogens waren, waardoor de patient deze thema's moest wegdenken, wordt de therapie erop gericht om deze vermogens als nog op te roepen en met terugwerkende kracht in te zetten. Hierbij wordt van klassieke hypnotherapeutische en imaginatietherapeutische technieken gebruik gemaakt. Wanneer de client over de eerst ontbrekende vermogens beschikt, neemt dat in de regel automatisch de reden tot verdringing weg en ook de daaraan verbonden symptomen. De ingezette combinatie van therapeutische technieken heten: submodaliteiten, change personal history en de new behavior generator. Deze methoden dateren vanuit de 70er en 80er jaren. Het specifiele aan het toegepaste protocol is de specifieke combinatie van deze stappen. De uitvoering van deze methode vraagt om goed opgeleide imaginatietherapeuten: alleen mensen met voldoende hypnotherapeutische vaardigheden komen daarvoor in aanmerking. Deze vinden we via onze bestaande netwerken. Dit kan omdat de bestuursleden van de Society for Mental Space Psychology veel deskundige therapeuten kennen, omdat zij zelf ook allemaal praktisch en langdurig in dit veld werkzaam zijn.

Clienten die lijden aan een depressie hebben vaak suicidale gedachten en
plannen. Frustreerende psychotherapeutische behandelingen kunnen dit
verergeren. Wij kunnen niet aantonen dat Depression in Awareness Space minder
frustrerend is dan andere behandelingen. De klinische ervaring met deze methode
wijzen wel in die richting (We hebben meerdere positieve followups van over een
jaar). De therapeuten worden geinstrueerd de communicatie met de client open te
houden. Bij het tussentijds (met name bij de controlegroep) sterker worden van
de klachten, worden zij geacht het protocol los te laten en puur verder in het
belang van de client te handelen.

In verhouding met andere minder specifieke therapirvormen (mindfullness,
slaapdeprivatie, sport) is de tijdsinvestering van de client gering. Effectief
zal de afname van vragenlijsten en de behandeling 2 tot 3 uur in beslag nemen
(afhankelijk van de stijl van werken van de therapeut en de creativiteit van de
client). De interventie is niet gericht op het verkennen van traumatische
ervaringen of het herbeleven daarvan- het heeft geen element van exposure. De
client wordt ertoe gebracht nieuwe vermogens in zich op te roepen, die nodig
zijn om met de verdrongen moeilijke levensthema's om te kunnen gaan. In andere
therapeivormen die deze "hulpbron gerichte" werkwijze gebruiken zijn ook weinig
klachtverhogende effecten bekend.