Vergelijken van oesophagale drukmeting met niet-invasieve technieken om ademhalingsinspanning te meten bij gezonde vrijwilligers.

Oesophagale drukmeting wordt beschouwd als de gouden standaard techniek om
ademhalingsinspanning te meten tijdens polysomnografisch onderzoek in het kader
van onderzoek naar obstructieve slaapapneu (OSA). Echter, in de klinische
praktijk wordt deze techniek niet vaak gebruikt omdat het inbrengen van een
oesophagale drukkatheter tijd kost, bekwaam personeel vereist, de katheter niet
altijd verdragen wordt of zelfs de slaap van de patient kan verstoren. Er zijn
verschillende veelbelovende niet-invasieve technieken op de markt om
ademhalingsinspanning te meten. Tot op heden is er echter nog weinig onderzoek
gedaan over hoe deze niet-invasieve technieken zich verhouden t.o.v.
oesophagale drukmeting.

Het doel van het onderzoek is tweeledig: 1) de relatie bepalen tussen invasieve
(gouden standaard) en niet-invasieve technieken om ademhalingsinspanning te
meten. 2) met behulp van gradaties van snurkintensiteit wordt de relatie
onderzocht tussen ademhalingsinspanning en snurkintensiteit. Beide
onderzoeksvragen worden in een experimentele studie bij gezonde vrijwilligers
onderzocht.

Via advertenties wordt een oproep gedaan aan gezonde vrijwilligers om deel te
nemen aan dit onderzoek. Bij vrijwilligers die voldoen aan de inclusiecriteria
zullen verschillende meetinstrumenten aangebracht worden nl. oesophagale
drukkatheter, thoracoabdominale banden, diafragma EMG, EMG van de m.
sternocleidomastoïdeus , suprasternale drukmeting, pulse oximetrie, ECG en
transcutane CO2 meting. De onderzoeksruimte is uitgerust met een microfoon voor
snurkanalyse die op één meter boven de proefpersoon hangt. Tijdens de meting
wordt aan de proefpersoon gevraagd om door een mondstuk te ademen dat zodanig
is uitgerust dat de weerstand hierin aangepast kan worden. Nadien wordt
gevraagd om te snurken.

In een eerste fase van het onderzoek wordt gevraagd om door het mondstuk te ademen en zal de weerstand geleidelijk aan met 10 mmHg per sessie verhoogd worden tot maximaal 60 mmHg. In een tweede fase van het onderzoek wordt aan de proefpersoon gevraagd om te snurken met drie verschillende intensiteiten nl. zacht, harder en zo hard mogelijk.

Er is voor de proefpersonen geen direct voordeel aan deelname aan dit
onderzoek. Voor dit onderzoek moet de proefpersoon één keer naar het centrum
voor slaapgeneeskunde Kempenhaeghe in Heeze komen. De volledige duur van het
onderzoek, aanbrengen van de apparatuur plus meting, zal ruim een uur in beslag
nemen. De potentieel meest belastende meting tijdens dit onderzoek is de
oesophagale drukmeting. Bij sommige kandidaat proefpersonen is het mogelijk dat
inbrengen van de oesophagale katheter niet mogelijk is door neusobstructie
waardoor deelname aan het onderzoek niet mogelijk is. De oesophagale
drukkatheter kan door vrijwilligers als ongemakkelijk of zelfs pijnlijk worden
ervaren waardoor er gekozen wordt om te stoppen met het onderzoek. Mogelijke
complicaties van een naso-oesophagale catheter zijn irritatie van het
slijmvlies en neusbloeding. De andere meetinstrumenten zijn niet invasief en
het risico op schade is minimaal.