Effecten van acetazolamide op intracraniale druk bij glaucoom

Glaucoom is een chronische, progressieve ziekte van de oogzenuw waarin
schadelijke effecten optreden op het gezichtsveld en de gezichtsscherpte die,
indien onbehandeld, tot blindheid kunnen leiden. Historisch gezien werd een
verhoogde intraoculaire druk (IOP) als de belangrijkste factor in de
pathofysiologie beschouwd, maar recentelijk werd vastgesteld dat de relatie
tussen IOP en intracraniale druk (ICP) een cruciaal aspect kan zijn (Berdahl et
al. 2008; Ren et al. 2010). Deze theorie stelt dat veranderingen in IOP, ICP of
beide kunnen leiden tot een verandering in de drukgradiënt over de lamina
cribrosa (LC) en ervoor zorgen dat deze opzwelt en de zenuwvezels beschadigt.

De belangrijkste behandeling voor glaucoom is IOP-verlagende medicatie.
Acetazolamide wordt aan glaucoompatiënten gegeven om hun IOD te verlagen, maar
het wordt ook aan patiënten in de neurologie gegeven om ICP te verlagen. Als
het verschil tussen deze twee drukken belangrijk is in de oorzaak en de
progressie van glaucoom, is het verlagen van zowel ICP als IOPx mogelijk niet
de meest succesvolle behandelingsmethode, en kan het verlagen van ICP meer dan
IOP gedurende een aanzienlijk deel van de dag zelfs schadelijk zijn .

Een recente studie heeft vastgesteld dat er een lineair verband is tussen de
otoakoestische emissies van vervormingsproducten (DPOAE's) en invasieve ICP
(METc 2016/599, ingediend voor publicatie). DPOAE's zijn geluiden die door het
binnenoor worden uitgezonden als reactie op tonen op opgegeven niveaus en
frequenties. Deze emissies vertegenwoordigen ICP omdat er een verbinding is
tussen de schedel en de binnenste vloeistoffen via de cochleaire en
endolymfatische aquaducten. Eerder onderzoek heeft ook aangetoond dat DPOAE's
veranderingen in ICP nauwkeurig kunnen weergeven (Büki et al. 1996; Voss et al.
2006; Williams et al. 2016; Bershad et al. 2014).

De voorgestelde studie onderzoekt hoe ICP wordt beïnvloed bij glaucoompatiënten
die acetazolamide gebruiken. Er is aangetoond dat piek IOP-veranderingen
plaatsvinden na 1-2 uur na inname, maar het tijdsverloop voor ICP-veranderingen
is niet goed beoordeeld. Plasmaspiegels piek op 1 uur na inname en blijven
gedurende ten minste 7 uur verhoogd (Friedland, Mallonee en Anderson 1977). ICP
zal daarom niet-invasief worden gemeten met DPOAE's voordat de patiënt zijn
voorgeschreven medicatie inneemt, en vervolgens 2 uur na inname met tussenpozen
om zeker te zijn dat we de veranderingen in zowel ICP als IOP kunnen
karakteriseren. Gezonde onderwerpen zullen worden gebruikt als een vergelijking
om te controleren op eventuele veranderingen die optreden als gevolg van
dagfluctuaties (Wostyn et al. 2011). Voor zover ons bekend is het effect van
acetazolamide op ICP bij glaucoompatiënten nooit getest. We willen een beter
inzicht krijgen in het gebruik van dit medicijn bij de behandeling van
glaucoom.

Het primaire doel is om veranderingen in ICP te evalueren als gevolg van
acetazolamide met behulp van een niet-invasieve methode van ICP-meting en om
dit te vergelijken met veranderingen in IOP. Gezonde controles zullen worden
gebruikt om elk effect van dagfluctuaties te beheersen.

cross-sectionele, observationele studie

Patiënten zullen één keer naar de afdeling oogheelkunde gaan om het experiment
uit te voeren. Ze worden eerst getest om de aanwezigheid of afwezigheid van
DPOAE's te detecteren. Onderwerpen die aan de selectiecriteria voldoen,
ondergaan vervolgens de DPOAE-test. De test is volledig niet-invasief en
veroorzaakt geen ongemak voor de patiënten. Het is belangrijk op te merken dat
alleen patiënten die al oraal acetazolamide gebruiken, worden uitgenodigd om
deel te nemen en dat zij alleen worden gevraagd om hun recept in te nemen zoals
zij dat normaal zouden doen. Patiënten en gezonde proefpersonen zullen 10
minuten besteden aan de receptie, aanvullende vragen en DPOAE-screening en, als
ze aan de selectiecriteria voldoen, 2.5 uur voor het experiment. De totale tijd
zal daarom ongeveer 2 uur en 40 minuten zijn, maar slechts een fractie van deze
tijd zal worden gebruikt voor metingen, omdat veel van de toegekende tijd wacht
tot het medicijn veranderingen doorvoert. Als bij gezonde proefpersonen
afwijkende resultaten van de oogscreening worden verkregen, worden ze
doorverwezen naar hun huisarts. Detectie van tekenen van glaucoom kan
psychologische stress veroorzaken, maar door een vroege diagnose kunnen
behandelingen worden geïnitieerd en dus meer behoud van het visuele
functioneren. Glaucoompatiënten voeren geen oftalmologische screeningstests
uit; daarom is er geen risico op het identificeren van andere oogaandoeningen.