Geriatrische anti-donor T cel activiteit en ontwikkeling van alloreactieve langdurige hypo-responsieve T-cel functie (GANDALF); Ontwikkeling van anti-donor-specificieke hypo-responsiviteit; Kunnen we leren van de oudere niertransplantatie patiënt?

Anti-donor reactiviteit is in de meerderheid van niertransplantatie patiënten
met een stabiele nierfunctie afwezig lang na transplantatie (>3-5 jaar). Dit
wordt gekenmerkt door een afname in de proliferatie van ontvanger T cellen
tegen donor antigen presenterende cellen, een fenomeen ookwel genaamd
donor-specifieke hypo-responsiviteit (DSH). De mechanismen die hieraan
bijdragen zijn nog niet opgehelderd maar kunnen bestaan uit deletie van
donor-reactieve T cellen, actieve onderdrukking van deze donor-reactieve T
cellen door bijv. regulatoire T cellen of inductie van anergie in deze
donor-reactieve T cellen.
Patiënten op de wachtlijst voor een niertransplantatie hebben een vroegtijdig
verouderd T-cel compartiment welke gepaard gaat met een aangedaan T-cel
gemedieerde afweer. Dit zou deels kunnen bijdragen aan de klinische waarneming
dat oudere ontvangers (55 jaar en ouder) meer vatbaar zullen zijn om DSH te
ontwikkelen vroeg na transplantatie. Wij hypothetiseren dat een algemeen
principe ten grondslag ligt aan de ontwikkeling van DSH in ontvangers van een
donornier. Door het fenotype en de functie van alloreactieve T cellen van
ontvangers in relatie tot veroudering op diverse momenten na niertransplantatie
te bestuderen, zouden deze mechanismen kunnen worden geïdentificeerd.

Het doel van dit onderzoek is om de mechanismen die ten grondslag liggen aan
donor-specifieke hypo-responsiviteit te ontrafelen door middel van analyse van
de kinetiek van fenotype en functie van alloreactieve CD4+ en CD8+ T cellen na
niertransplantatie in ontvangers.

Dit is een onderzoeker-geinitieerd, observationele (cross-sectionele en
longitudinale) studie waarbij eigenschappen van anti-donor reactiviteit op
diverse tijdspunten na transplantatie zullen worden vergeleken. In het
cross-sectionele deel zal voornamelijk de gedetailleerde karakterisatie van
donor-specifieke hypo-responsiviteit centraal staan in relatie tot veroudering
en in het longitudinale deel, zal de focus liggen op de kinetiek van het
ontstaan van donor-specifieke hypo-responsiviteit in relatie tot veroudering in
de setting van niertransplantatie.

Bij deelname aan het cross-sectionele deel van het onderzoek zal eenmalig extra
bloed worden afgenomen (7 heparine buizen a 7 mL=49 mL bloed) of voorafgaand
aan of 3-5, 5-10, 10-15, 15-20 of >20 jaar (patiënten met een stabiele
nierfunctie, gedefinieerd als het afwezig zijn van terugkeer van ziekte en
chronische rejectie) na niertransplantatie. Dit zal gebeuren tijdens een
regulier ingepland bezoek aan het ziekenhuis en tijdens de routine bloedafname.
Hierdoor is de belasting voor de patient is laag.

Bij deelname aan het longitudinale deel van het onderzoek zal op meerdere
momenten, te weten: voorafgaand aan, op 1 en 3 maanden en 1 en 3 jaar na
transplantatie (in het totaal 5 momenten): 7 heparine buizen a 7 mL bloed
worden afgenomen. Dit zal gebeuren tijdens een regulier ingepland bezoek aan
het ziekenhuis en tijdens de routine bloedafname. Hierdoor is de belasting voor
de patient is laag.

Er zijn geen extra risico's verbonden aan deelname aan dit onderzoek. De met
dit onderzoek verkregen resultaten dragen bij aan een beter begrip van factoren
die een rol spelen bij het ontstaan van donor-specifieke hypo-responsiviteit na
niertransplantatie zodat we mogelijk in de toekomst bij ontvangers van een
donornier op meer individuele basis de dosis van afweer-onderdrukkende
medicijnen kunnen aanpassen.