De rol van de subscapularis in massale scheuren van het rotatoren manchet: een prospectief cohort met biomechanische en klinische metingen.

Een belangrijke oorzaak van schouderklachten zijn degeneratieve scheuren van
het rotator manchet. De supraspinatus is hierbij vaak betrokken, maar patiënten
krijgen met name klachten als de infraspinatus en/of subscapularis ook
betrokken is. In tegenstelling tot degeneratieve infraspinatus scheuren, is er
weinig bekend over degeneratieve subscapularis scheuren. Zowel kadaver als
computersimulatie studies laten zien dat de subscapularis essentieel is voor
stabiliteit van het schoudergewricht (glenohumeraal) en daarmee
schouderfunctie. Verrassend genoeg, wordt er zowel in de kliniek als in
wetenschappelijk onderzoek weinig aandacht besteed aan disfunctie van de
subscapularis. Mogelijk betreft dit een kennishiaat en een beperking van de
huidige zorg voor scheuren van de rotatoren manchet.

Ons doel is om klinisch vast te stellen dat de subscapularis cruciaal is voor
glenohumerale stabiliteit. De studie is onderverdeeld in twee work packages. In
work package 1, testen we de hypothesen dat mensen met degeneratieve
subscapularis scheuren: 1) meer compensatoire antagonistische spieractivatie
van de teres major en latissimus dorsi hebben tijdens abductie, en 2) minder
goed kunnen exoroteren en eleveren, in vergelijking met asymptomatische
controles. In work package 2, testen we de hypothese, dat ná chirurgie,
klachten verminderen en er minder baat is bij compensatoire biomechanica en
dus, zijn kinematica en spieractivatie patronen herstellen naar de situatie in
asymptomatische participanten.

Een cohort studie met meting van schouder kinematica, spieractivatiepatronen en
klinische metingen. De metingen zijn pre-operatief en 6 en 12 maanden na
chirurgie.

Voor het afnemen van vragenlijsten en het doen van biomechanische metingen,
vragen wij driemaal 80-95 minuten van patiënten.