STXBP1-Encefalopathie: een multilevel cohort-onderzoek naar het klinische, electroencefalografische en cellulaire profiel van STXBP1-E patiënten.

STXBP1-encephalopathie is een relatief zeldzame aandoening, waarbij patiënten
een (ernstige tot zeer ernstige) ontwikkelingsachterstand hebben, een
verstandelijke beperking, en in de meeste gevallen epileptische aanvallen die
zich vaak al op zeer jonge leeftijd manifesteren. De hypothese is dat STXBP1-E
mutaties haploinsufficiency van het eiwit STXBP1/MUNC18-1 veroorzaken. MUNC18-1
is een essentieel eiwit voor neurotransmissie tussen hersencellen in het brein.
Eén hypothese is dat haploinsufficiency een verstoring kan veroorzaken in de
balans tussen excitatie en inhibitie in het brein. Eerder onderzoek in onze
onderzoeksgroep gaf indicatie dat er een verschillend effect is op excitatoire
en inhibitoire neuronen welke slechts de helft van de 'normale' hoeveelheid
MUNC18-1 eiwit hebben. Echter, of er een imbalans is tussen excitatie en
inhibitie in het brein van patiënten is nog niet duidelijk.

Tot dusver richten de meeste wetenschappelijke studies zich op één of enkele
patiënten. Het doel van deze studie is om van een groter cohort STXBP1-E
patiënten een gestandaardiseerde karakterisatie te maken van het *klinisch
profiel*, gecombineerd met EEG-metingen om de excitatie/inhibitie-balans te
meten. Voorts wordt een in vitro celmodel gegenereerd van STXBP1-E, met de
genetische achtergrond van patiënten. Dit model kan vervolgens gebruikt worden
om de cellulaire en moleculaire effecten van STXBP1 mutaties te meten en in de
toekomst zou dit model tevens gebruikt kunnen worden voor het ontwikkelen van
nieuwe behandelingsstrategieën.

Het karakteriseren van een cohort van STXBP1-encefalopathie patiënten op een
gestandaardiseerde, multi-level wijze, door het 'klinisch profiel' te
karakteriseren en EEG metingen te doen. Van een subgroep van de deelnemende
patiënten worden met iPSC-geïnduceerde neuronen een in vitro model van STXBP1-E
gemaakt, teneinde de moleculaire/cellulaire consequenties van STXBP1-mutaties
te meten.

Observationeel onderzoek.

Het risico van medisch dossier onderzoek, interviews/lichamelijk/neurologisch
onderzoek en EEG metingen is verwaarloosbaar. Het is mogelijk dat een
toevalsbevinding gedaan wordt. In dat geval wordt de behandelend arts
geïnformeerd.
De afname van een huidbiopt brengt een klein risico met zich mee op bloeding of
irritatie. De procedure wordt uitgevoerd door een daartoe bevoegd clinicus en
een plaatselijke verdoving zal worden gebruikt om het ongemak voor de patiënt
te minimaliseren. Het is mogelijk om deel te nemen aan de studie, zonder een
huidbiopt af te staan, aangezien biopt slechts van een subgroep van patiënten
zal worden afgenomen.

De totale duur van de onderzoeken beslaat één dag, met daaropvolgend nogmaals
één dag tijdens de 'follow-up' die plaatsvindt binnen 5 jaar na aanvang van de
studie. Tijdens de Onderzoeksdag wordt ook mogelijkheid geboden tot ontmoeten
van patiënten(families) en onderzoekers betrokken bij STXBP1-onderzoek; indien
gewenst kunnen de onderzoeken ook apart (met een kortere totale
tijdsinvestering) uitgevoerd worden.