MRI ter verbetering van diagnostiek naar CIDP en MMN

Multifocale motorische neuropathie (MMN) en chronische inflammatoire
demyeliniserende polyneuropathie (CIDP) zijn zeldzame aandoeningen van de
motorische zenuwen. MMN en CIDP worden veroorzaakt door ontsteking van de
zenuwen en leiden vaak tot ernstige zwakte van de ledematen. Mensen met MMN en
CIDP kunnen worden behandeld met infusen met immuunglobulines (IVIg); CIDP
reageert vaak ook gunstig op prednison of plasmaferese. De diagnose van MMN en
CIDP kan moeilijk zijn en daardoor relatief lang duren.
Zenuwgeleidingsonderzoek (EMG) staat centraal in de diagnostiek, omdat dit de
karakteristieke vertraagde geleiding van zenuwimpulsen kan aantonen. Dit
onderzoek is vaak onaangenaam en bij sommige patiënten laat het geen
afwijkingen zien waardoor hen behandeling kan worden onthouden.Het in beeld
brengen van de zenuwen met, minder belastende, MRI-technieken kan een
belangrijke alternatieve techniek zijn om de diagnose MMN of CIDP te stellen.
MRI kan verdikking of een *verhoogd signaal* tonen dat op MMN of CIDP wijst. De
MRI-technieken zijn echter nog niet helemaal ontwikkeld. De gevoeligheid van
MRI is op dit moment nog onvoldoende om zenuwgeleidingsonderzoek te kunnen
vervangen. Een speciale vorm van MRI (DTI) kan ook een rol spelen bij het
bestuderen van de zenuwen tijdens het ziekteproces.

De doelen van dit project zijn:
1. Reproduceerbaarheid van een semi-kwantitatieve (of kwalitatieve) methode
toetsen voor MRI van de plexus brachialis
2. De bruikbaarheid van een kwantitatieve schaal voor zenuwdikte op basis van
MIP-sequenties analyseren en deze vergelijken met HRUS van de plexus brachialis
3. Het onderzoeken van de waarde van MRI-DTI als techniek om zo ook het
ziekteproces in de zenuwen van patiënten met MMN en CIDP te onderzoeken.
4. Te exploreren of MRI-DTI kan dienen als biomarker voor behandeleffect in
patienten met MMN en CIDP

Voor onderzoeksdoel 1 en 2, zal een cross-sectionele studie worden ingezet om
semi-kwantitatieve en kwantitatieve waarden voor afwijkende zenuwdikte van
plexus brachialis te definiëren en er zullen parameters geselecteerd worden met
de hoogste diagnostische waarde. Om onderzoeksdoel 3 te onderzoeken wordt
tevens een cross-sectionele studie gebruikt waarbij we kijken of MRI-DTI
parameters (i.e. zenuwverdikking en verandering in DTI waardes) van de plexus
brachialis en zenuwen in de bovenarm bruikbaar kunnen zijn voor analyse van de
pathofysiologie van CIDP en MMN. We zullen hiervoor allereerst bij gezonde
proefpersonen MRI-DTI images maken op een 3Tesla MRI-scanner om het protocol te
optimaliseren, waarna we dit protocol ook kunnen gebruiken voor patiënten met
CIDP en MMN. Voor onderzoeksdoel 4 verrichten we een longitudinale studie
waarbij een deel van de patienten uit het onderzoek nogmaals gescand zal
worden. DTI parameters van de twee scanmomenten zullen met elkaar vergeleken
worden.

Voor dit project hoeven prevalente patiënten, disease controls en de gezonde
proefpersonen uitsluitend een extra MRI te ondergaan, hetgeen een beperkte
belasting zal vormen naast de routine diagnostische onderzoeken. De meeste
incidente patienten krijgen de MRI al in het kader van de routine diagnostiek
en zullen niet aan verdere handelingen onderworpen worden. MRI is veilig,
non-invasief en wordt goed verdragen. Om het aantal ziekenhuis bezoeken te
beperken, worden de beeldvormende onderzoeken zoveel mogelijk samen gepland met
de routine diagnostiek.