Een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo gecontroleerde, opeenvolgende groep, dosisescalatiestudie om de veiligheid en farmacokinetiek van een enkelvoudige en herhaalde dose Ceftibuten te onderzoeken, toegediend gedurende 10 dagen in gezonde volwassen vrijwilligers

Ceftibuten is een goedgekeurd antibioticum dat wordt gebruikt in de behandeling
van ernstige bacteriële infecties (waaronder ontsteking in de longen,
luchtpijp, keel, bijholtes, middenoor, en blaas). Sommige bacteriën zijn echter
resistent tegen dit soort antibiotica. Daarom is de Sponsor een nieuw middel
aan het ontwikkelen (VNRX-7145) dat gebruikt zal worden in combinatie met
ceftibuten. Wanneer ceftibuten in combinatie met VNRX 7145 gebruikt wordt,
zullen de doseringen van ceftibuten hoger zijn dan de doseringen die momenteel
op de markt beschikbaar zijn (dagelijkse doseringen tot 400 mg). In dit
onderzoek zal VNRX 7145 aan geen van de vrijwilligers worden toegediend. Hoewel
ceftibuten een goedgekeurd antibioticum is, zijn sommige doseringen die in dit
onderzoek onderzocht worden niet goedgekeurd.

Het doel van dit onderzoek is te onderzoeken hoe veilig ceftibuten is en hoe
goed het wordt verdragen wanneer het wordt toegediend in hogere doseringen dan
welke er momenteel op de markt beschikbaar zijn (dagelijkse doseringen tot 400
mg). Ook zal worden onderzocht hoe snel en in hoeverre ceftibuten in het
lichaam wordt opgenomen en uitgescheiden (dit wordt farmacokinetiek genoemd).

Het effect van hogere doseringen van ceftibuten op de elektrische activiteit
(geleiding) van het hart zijn niet bekend. Daarom worden deze effecten
onderzocht door middel van continue bewaking van het hartritme (Holter
monitoring).

De effecten van ceftibuten worden vergeleken met de effecten van een placebo.
Een placebo is een middel zonder werkzame stof.

Dit onderzoek zal worden uitgevoerd in 36 gezonde mannelijke of vrouwelijke
vrijwilligers. Het onderzoek zal bestaan uit maximaal 3 groepen met elk 12
vrijwilligers.

Vrijwilligers krijgen ceftibuten of placebo als capsules via de mond met 240
milliliter (mL) water.

Of de vrijwilliger ceftibuten of placebo krijgt, wordt door loting bepaald. Per
groep krijgen 9 vrijwilligers ceftibuten en 3 vrijwilligers placebo. Zowel de
vrijwilliger als de verantwoordelijke arts weten niet of u ceftibuten of
placebo krijgt. Als het voor de gezondheid van de vrijwilliger belangrijk is,
bijvoorbeeld in geval van een ernstige bijwerking, kan dit tijdens het
onderzoek wel worden opgezocht.

In de tabel in het protocol staan de geplande doseringen voor elke groep. De
dosis van ceftibuten die in Groep 1 zal worden toegediend is gelijk aan de
dosis die momenteel op de markt beschikbaar is. Groep 1 dient als een controle
voor de doseringen die in Groep 2 en 3 zullen worden toegediend. De doseringen
die aan Groep 2 en 3 worden toegediend zijn momenteel niet goedgekeurd op de
markt. De dosis in Groep 3 zal alleen worden toegediend als de lagere dosis in
Groep 2 goed verdragen is volgens de veiligheidscommissie die het onderzoek in
de gaten houdt, en als de Medisch Ethische Toetsingscommissie geen bezwaar
heeft. Indien de bijwerkingen naar het oordeel van de onderzoekers
onaanvaardbaar zijn, zal het onderzoek worden stopgezet

Het eigenlijke onderzoek bestaat uit 1 periode waarin de vrijwilliger gedurende
14 dagen (13 nachten) in het onderzoekscentrum zal verblijven. Dag 1 is de
eerste dag waarop het onderzoeksmiddel wordt toegediend. Vrijwilligers worden
om 14:00 uur op de middag voorafgaand aan de dag van de eerste toediening van
het onderzoeksmiddel in het onderzoekscentrum verwacht. Ze verlaten het
onderzoekscentrum op Dag 13 van het onderzoek en keren terug voor een nakeuring
tussen Dag 19 en 21.

Bij toelating tot het onderzoekscentrum wordt getest of men drager is van het
coronavirus. Zolang de testresultaten niet beschikbaar zijn, wordt men
gescheiden van andere vrijwilligers en heeft men slechts zeer beperkt contact
met de staf. Dit is om te voorkomen dat virussen zich verspreiden van mogelijk
geïnfecteerde vrijwilligers naar andere vrijwilligers of naar het
onderzoekspersoneel. Zolang de resultaten niet beschikbaar zijn, is het niet
zeker of men al dan niet besmet bent en of men dus mogelijk anderen kunt
infecteren. De testresultaten zijn binnen een paar uur beschikbaar. Als de
vrijwilliger positief test op coronavirus, kan men niet deelnemen aan de
studie.

Vrijwilligers krijgen ceftibuten of placebo als capsules via de mond met 240 milliliter (mL) water. Of de vrijwilliger ceftibuten of placebo krijgt, wordt door loting bepaald. Per groep krijgen 9 vrijwilligers ceftibuten en 3 vrijwilligers placebo. Zowel de vrijwilliger als de verantwoordelijke arts weten niet of u ceftibuten of placebo krijgt. Als het voor de gezondheid van de vrijwilliger belangrijk is, bijvoorbeeld in geval van een ernstige bijwerking, kan dit tijdens het onderzoek wel worden opgezocht. In de tabel in het protocol staan de geplande doseringen voor elke groep. De dosis van ceftibuten die in Groep 1 zal worden toegediend is gelijk aan de dosis die momenteel op de markt beschikbaar is. Groep 1 dient als een controle voor de doseringen die in Groep 2 en 3 zullen worden toegediend. De doseringen die aan Groep 2 en 3 worden toegediend zijn momenteel niet goedgekeurd op de markt. De dosis in Groep 3 zal alleen worden toegediend als de lagere dosis in Groep 2 goed verdragen is volgens de veiligheidscommissie die het onderzoek in de gaten houdt, en als de Medisch Ethische Toetsingscommissie geen bezwaar heeft. Indien de bijwerkingen naar het oordeel van de onderzoekers onaanvaardbaar zijn, zal het onderzoek worden stopgezet

Ceftibuten is sinds 1995 beschikbaar op de markt in een dosering van 400 mg per
dag. Ceftibuten wordt goed verdragen als éénmaal daagse dosering van 400 mg of
hoger. De bijwerkingen zijn hoofdzakelijk gerelateerd aan het maagdarmkanaal en
gaan meestal vanzelf over. De volgende bijwerkingen zijn het vaakst waargenomen
(bij 1 [1%] van de 100 mensen of meer):
• misselijkheid (4%)
• hoofdpijn (3%)
• diarree (3%)
• dyspepsie (verstoring in het spijsverteringsysteem) (2%)
• duizeligheid (1%)
• buikpijn (1%)
• overgeven (1%)

Alle geneesmiddelen, inclusief antibiotica zoals ceftibuten, kunnen
bijwerkingen hebben, inclusief het optreden van allergische reacties die
ernstig en/of levensbedreigend kunnen zijn en die mogelijk spoedeisende zorg
vereisen. Bij alle antibiotica, inclusief ceftibuten, is er een risico op het
ontwikkelen van een infectie met een bacterie genaamd Clostridium difficile. De
ernst van zo*n infectie kan variëren van milde diarree tot een
levensbedreigende dikke darm infectie. Bovendien zou het gebruik van
antibiotica de groei van andere bacteriën en schimmels kunnen bevorderen.

Met ceftibuten kunnen er veranderingen in laboratoriumtesten met betrekking tot
leverfunctie, bloedstolling en aantallen bloedcellen optreden. Bij gezonde
volwassen vrijwilligers resulteerden enkelvoudige doses tot 2 gram ceftibuten
niet in afwijkende laboratoriumtests. Als onderdeel van dit
geneesmiddelonderzoek zullen laboratoriumtests met betrekking tot leverfunctie,
bloedstolling en aantal bloedcellen worden gecontroleerd.

Het onderzoeksmiddel kan ook bijwerkingen hebben die nog onbekend zijn.

Veel bijwerkingen verdwijnen wanneer de behandeling wordt gestopt, maar in
sommige gevallen kunnen de bijwerkingen ernstig, langdurig, permanent zijn, of
levensbedreigend. Als de vrijwilliger tijdens dit onderzoek een bijwerking
heeft, zal de verantwoordelijke arts hem/haar uitleggen welke mogelijke
behandelingsopties er zijn om bijwerkingen minder ernstig te maken en welke
risico*s aan deze behandelingen verbonden kunnen zijn.

Mogelijke ongemakken ten gevolge van metingen:
Bloedafnames en/of het inbrengen van een verblijfscanule kunnen pijn doen en/of
een bloeduitstorting geven.

Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden op bepaalde locaties op de
armen, borst en benen geplaatst. Voor het bewaken van het hartritme worden
elektroden op bepaalde locaties op de borst en de buik geplaatst. Langdurige
toepassing van deze elektroden kan huidirritatie veroorzaken.

Een monster voor de coronavirus-test wordt met een staafje uit de achterkant
van de neus en keel genomen. Het nemen van het monster duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Door
een monster uit de achterkant van de keel te nemen, kan de vrijwilliger
kokhalzen. Wanneer het monster uit de achterkant van de neus wordt genomen,
kunnen ze een stekend gevoel ervaren en kunnen de ogen waterig worden.