Neurmonitoring tijdens chirurgisch herstel van de congenitale hernia diafragmatica en oesophagusatresie

De homeostase in een neonaat kent een wankel evenwicht en algehele anesthesie
beïnvloed de neonatale circulatie nadelig. De conventionele manier van opereren
bij een congenitale hernia diafragmatica neonaat is middels laparotomie en van
de oesophagusatresie middels thoracotomie. Thoracoscopisch herstel van de
congenitale hernia diafragmatica (CHD) en oesophagusatresie (OA) is steeds
populairder geworden mede op basis van aangetoonde voordelen zoals minder
chirurgisch trauma, sneller herstel en kortere opnameduur. Tijdens beide typen
chirurgie is er spraken van intrathoracale manipulatie welke leidt tot
respiratoire acidose door een ventilatie-perfusie mismatch en een verminderde
veneuze return. Echter tijdens de thoracoscopische operatie wordt er een
pneumothorax gecreëerd en koolstofdioxide geinsuffleerd, welke leidt tot een
ernstigere respiratoire acidose. Om te compenseren heeft de anesthesioloog
hogere beademingsdrukken nodig welke ook weer een nadelig effect hebben op de
circulatie.
Daarnaast hebben de acidose en de mechanische druk effect op de perfusie van
weefsel in zijn algemeenheid, maar is quantitatieve analyse naar dit effect
lastig. Bishay et al. toont grote veranderingen in het arteriele bloedgas
gedurende thoracoscopische chirurgie aan bij een populatie van 10 patienten (5
CHD en 5 OA). Ook bij onze patiënten komen ernstige respiratoire acidoses
waarbij tijdens de pilot studie duidelijke veranderingen in weefsel perfusie
wordt waargenomen. Deze verandering worden gezien op macro- (echo Doppler)
micro- (microcirculatie meting) en op cel niveau (mitochondriale
zuurstofspanning).
Het is dan ook nog onduidelijk of de voordelen van minimaal invasieve chirurgie
opwegen tegen de mogelijke nadelen. Met name de mogelijke nadelen die pas
tijdens de follow-up op langer termijn zichtbaar worden. Hier is vooralsnog
geen data over beschikbaar. Het enige wat we weten is dat het waarschijnlijk is
opgebouwd uit een complexe interactie tussen pre-, peri- en postoperatieve
gebeurtenissen. Dit kan de operatie op zichzelf zijn, maar ook effecten van de
anesthesie en peri-operatieve hypoxie of ischemische hersenschade. De
neurologische ontwikkeling zou dus beïnvloed kunnen worden door de chirurgische
en anesthesiologische technieken.

Pagina 7, 8

Het doel van de studie is het onderzoeken van een correlatie tussen cerebrale
oxygenatie, activiteit en perfusie, respectievelijk gemeten middels NIRS aEEG,
Zonare echo Doppler en Cytocam-IDF en de neurologische ontwikkeling in de
eerste twee levensjaren. Daarnaast zal er gekeken worden naar de verschillen in
cerebrale oxygenatie, activiteit en perfusie tussen open en minimaal invasieve
chirurgie. Deze analyse zal helpen te bepalen of neuromonitoring metingen
gebruikt kunnen worden om te bepalen of en voor welke patiënt minimaal
invasieve chirurgie veilig is.

Pagina 9, 13

Multi-center observationele, prospectieve studie.

Deelname aan de studie heeft geen direct voordeel. De neuromonitoring is
non-invasies en bestaat uit het aanbrengen van plakkers, het maken van een echo
en plaatsen van een microcirculatie camera onder de tong. De chirurgische
technieken behoren tot de gebruikelijk zorg. De belasting voor de deelnemer van
de studie wordt als verwaarloosbaar beschouwd.