Parkinson op Maat - Progressieve Supranucleaire Parese cohort

Met de komst van een breder spectrum aan behandelmogelijkheden en het besef dat
bestaande subjectieve klinische uitkomstmaten wellicht onvoldoende sensitief
zijn om kleine, maar potentieel klinisch relevante, veranderingen in
ziekteprogressie te detecteren, is er een noodzaak om op zoek te gaan naar
objectieve digitale biomarkers. Dit geldt niet alleen voor de ziekte van
Parkinson, maar ook voor de diverse vormen van atypisch parkinsonisme, zoals
Progressieve Supranucleaire Parese (PSP).

PSP kan in vele manieren gezien worden als een vergrote/versnelde vorm van de
ziekte van Parkinson, gezien het feit dat belangrijke uitkomstmaten als
ziekteprogressie en vallen sneller worden opgemerkt. Op die manier kan het
eenvoudiger zijn om een digitale uitkomstmaat te detecteren en valideren.
Eenmaal gevalideerd, kunnen deze digitale progressie en biomarker uitkomstmaten
ook gebruikt worden om subtiele veranderingen in langzamer progressieve
ziektebeelden te detecteren, zoals de ziekte van Parkinson.

De POM studie (NL59694.091.17, cmo-dossiernumber 2016-2934), de POM de NOVO
studie (NL.72631.091.20, cmo-dossiernumber 2020-6111) en de huidige POM PSP
studie zullen vergelijkbaar zijn in het gebruik van het onderzoekshorloge en
het studieprotocol. Dit geeft ons de mogelijkheid om een vergelijking te maken
in het brede spectrum van ziekteprogressie bij Parkinson en Parkinsonismes.

De primaire doelstelling van het onderzoek is het ontwikkelen van algoritmes
voor nieuwe digitale biomarkers voor ziekteprogressie in PSP patiënten. De
biomarkers kunnen uiteindelijk ontwikkeld worden als primaire of secundaire
uitkomstmaat in toekomstige klinische studies.
Omdat dit de eerste studie is naar digitale biomarkers in PSP patiënten, zijn
er geen historische sensordata beschikbaar van het Veriliy onderzoekshorloge in
deze patiëntgroep. Als onderdeel van het huidige onderzoek zal er longitudinaal
draagbare sensordata verzameld worden middels het Verily onderzoekshorloge (oa
activiteiten in dagelijks leven en uitvoering van gestructureerde
beweegopdrachten). Door het verzamelen van de sensordata in PSP patiënten en
gezonde controles kan een gemiddelde en variantie van deze digitale signalen
worden vastgesteld. Wanneer deze zijn vastgesteld, kan worden vastgesteld welke
digitale signalen de beste maat zijn voor de aanwezigheid en progressie van PSP
(en hierdoor ook passend voor toekomstige maat van ziekteprogressie in
klinische trials). Daarnaast kan worden vastgesteld welke van deze digitale
signalen bruikbaar zijn om een onderscheid te kunnen maken tussen PSP en de
ziekte van Parkinson (en derhalve een nieuwe diagnostische tool kan zijn).
Specifieke uitkomsten zullen focussen op het volgen van de progressie van
bradykinesie, lopen, opstaan uit de stoel en vallen. Door het verzamelen van
deze data in het PSP cohort kan de robustheid worden vergroot van de machine
learning modellen die gebouwd worden met het PPP (NL.59694.091.17) en PPP de
NOVO (NL.72631.091.20) cohort. Het is de verwachting dat het toevoegen van de
signalen uit deze groep patiënten, inclusief de controlegroep, de sensitiviteit
van de nieuw te ontwikkelen metingen zal verbeteren.

De secundaire doelstelling van het onderzoek is het creëren van een uitgebreide
longitudinale dataset die de klinische en functionele karakteristieken van een
representatief PSP cohort beschrijft. Hiermee kunnen onderzoekers in staat
worden gesteld om belangrijke onbeantwoorde vraagstukken in PSP te
onderzoeken.

Prospectieve, longitudinale, single-center cohortonderzoek

Proefpersonen worden gedurende de looptijd van het onderzoek (1 jaar +/- 60
dagen) twee keer thuis bezocht voor een kort assessment (2 uur). Alle
onderzoeken zijn routinematige onderzoeken die worden gebruikt in de standaard
klinische praktijk en die over het algemeen goed worden verdragen. Daarnaast
worden de proefpersonen gevraagd om gedurende het jaar van deelname het
onderzoekshorloge te dragen, bij voorkeur 23 uur per dag, 1 jaar lang, behalve
tijdens het opladen. Eveneens wordt men gevraagd wekelijks tweemaal de serie
van acht korte beweegopdrachten met het onderzoekshorloge uit te voeren en een
eventuele val te registreren met het horloge.
Als wederdienst voor hun inspanningen bij het onderzoek krijgen de
proefpersonen de mogelijkheid om een onderwijsprogramma in te zien. Daarnaast
halen de patiënten indirect voordeel uit het onderzoek, omdat hun gegevens
bijdragen aan betere etiologische inzichten voor verbetering van bestaande
behandelingen, de ontwikkeling van nieuwe therapeutische aanpakwijzen. Dit zal
alle patiënten die worden getroffen door de ziekte in de toekomst voordelen
kunnen opleveren.

Het onderzoekshorloge vormt een aanvulling en verbetering op de informatie die
de arts ter beschikking heeft. Het apparaat biedt voortdurende metingen en
kwantitatieve (in plaats van subjectieve) gegevens. Het apparaat detecteert
belangrijke fysiologische parameters die naar verwachting zullen veranderen
wanneer de omstandigheden van de ziekte of de gedragspatronen wijzigen (bijv.
elektrodermale activiteit, lichaamsbeweging in drie dimensies [versnelling],
huidtemperatuur, hartritme). Door het dragen van het onderzoekshorloge bieden
patiënten dus ongekend inzicht in de evolutie van PSP en maken zij het in wezen
mogelijk om betere manieren te identificeren waarop de ziekte kan worden
behandeld. Naast het verzamelen van gegevens functioneert het apparaat ook als
een polshorloge.