Een internationale multicenter fase II gerandomiseerde trial voor het evalueren en vergelijken van twee geïntensiveerde behandelstrategieën voor patiënten met een gemetastaseerd neuroblastoom en onvoldoende respons op standaard inductie chemotherapie.

Hoog risico neuroblastoom blijft een van de voornaamste uitdagingen in de
kinderoncologie. Ondanks de introductie van hoge dosis chemotherapie met
autologe stamcel transplantatie (ASCT) en immunotherapie blijft de uitkomst van
deze patiëntengroep slecht. Dit geldt in het bijzonder voor de patiënten die
onvoldoende reageren op de initiële chemotherapie. Als een metastatische
complete remissie is bereikt na inductie gaan patiënten direct door met
consolidatie therapie bestaande uit BuMel en ASCT.
Patiënten zonder metastatische complete remissie na inductie worden verder
behandeld met alternatieve chemotherapie regimes, met als doel metastatische CR
te bereiken en verder te gaan met de consolidatie therapie (BuMel en ASCT).
Patiënten met een primair refractaire of onvoldoende reagerende ziekte moeten
een effectieve rescue therapie krijgen om genezen te worden. Op dit moment is
er geen rescue therapie algemeen erkend als voldoende effectief voor deze groep
en blijft de prognose zeer slecht. Voor deze patiënten zijn er op dit moment
geen richtlijnen voor behandeling. Audits hebben een breed scala van
behandelstrategieën aangetoond. Afzonderlijke nationale of lokale groepen
hebben als pilot verschillende behandelstrategieën uitgevoerd, waarvan sommige
veelbelovend en waarvoor een formele vergelijking is aangewezen.

Primaire doelstelling:
Het hoofddoel van de studie is het evalueren van de effectiviteit van twee
geïntensiveerde strategieën in zeer hoog risico neuroblastoom (VHR-NBL)
patiënten uitgedrukt in event-free-survival vanaf randomisatie. Deze evaluatie
volgt een hiërarchische procedure: elke experimentele behandeling wordt eerst
geëvalueerd als een single-arm fase II studie en bij een positieve conclusie
wordt de relatieve effectiviteit van beide armen vergelijkend geëvalueerd.

Secundaire doelstellingen:
a - Het inschatten en vergelijken van de overall survival van patiënten in de
twee behandelstrategieën.
b - Het evalueren en vergelijken van de veiligheid van de twee
behandelstrategieën uitgedrukt in fatale en niet-fatale toxiciteit.
c - Het inschatten en vergelijken van de ziekte respons na BuMel en bij het
einde van de twee behandelstrategieën.
d - Het evalueren van de verschillen tussen de behandelingen in *Quality
adjusted Time Without Symptoms and Toxicity (Q-TWIST benadering)*.
e - Het evalueren van de haalbaarheid en het vastleggen van de logistieke
problemen van het geven van 131-I-mIBG en topotecan in een multicenter situatie.
f - Het inschatten en vergelijken van de event-free survival van de twee
behandelstrategieën vanaf start van de intensieve consolidatie therapie.
g - Het inschatten en vergelijken van de event-free survival van de twee
behandelstrategieën vanaf de diagnosedatum van het neuroblastoom.

Prospectieve, open, gerandomiseerde, multicenter fase-II studie

De studie evalueert twee gerandomiseerde behandelarmen. Elke behandelarm bevat drie cycli Temozolomide-Irinotecan (gelijk in beide armen), een specifieke consolidatiekuur die hieronder beschreven wordt, een BuMel kuur gevolgd door een autologe stamcel transplantatie (gelijk in beide armen) en radiotherapie indien toepasbaar en/of lokale chirurgie van de resttumor indien toepasbaar. De specifieke consolidatiekuur verschilt tussen de beide gerandomiseerde armen als volgt; tweemaal toegediende hoog actieve 131-I-mIBG en topotecan met perifere stamcel reïnfusie (ARM A) of hoge dosis thiotepa met perifere stamcel reïnfusie (ARM B).

Het VERITAS protocol is een intensificatie van het al zeer intensieve HR-NBL
standaardprotocol, voor patiënten met onvoldoende respons na de inductiefase.
De behandeling binnen VERITAS is zeer intensief. Voor de hoge dosis
chemotherapie + ASCT en MIBG-therapie worden patiënten langdurig opgenomen in
het ziekenhuis. Tijdens de MIBG-therapie worden patiënten in isolatie verzorgd
en zijn er isolatiemaatregelen van kracht. Alle patiënten krijgen te maken met
bijwerkingen tijdens de behandeling en mogelijk met late effecten van de
behandeling.

Niet alles in het VERITAS is een extra belasting. Veel onderdelen van de
behandeling maken ook deel uit van de standaard hoog risico behandeling of van
het individuele behandelplan bij patiënten die intensificatie van behandeling
nodig hebben.

Intensificatie van de behandeling geeft de patiënten een kans om een beter
resultaat te bereiken en daarna door te gaan met het standaardprotocol
onderhoud. Het geeft een mogelijk laatste kans op langdurige controle van
ziekte, genezing en overleving.