EEN PLACEBOGECONTROLEERD, DUBBELBLIND, MULTICENTER FASE I ONDERZOEK TER BEOORDELING VAN DE VEILIGHEID, VERDRAAGBAARHEID, FARMACOKINETIEK EN FARMACODYNAMIEK VAN EEN ENKELVOUDIGE DOSIS DCR-PHXC BIJ PATIËNTEN MET PRIMAIRE HYPEROXALURIE TYPE 3

hyperoxalurie type 3 werd voor het eerst genetisch gekarakteriseerd in 2010.
Ongeveer 50% tot 65% van de personen met PH3 vertoonden een 'steen' vóór de
leeftijd van 5 jaar. Hoewel de frequentie en ernst van 'steen'activiteit lijken
af **te nemen in de adolescentie en volwassenheid, 'steen'vorming kan gedurende
het hele leven voorkomen.

Nefrocalcinose is slechts incidenteel gemeld bij personen met PH3.
Na verloop van tijd kan de nierfunctie worden aangetast door frequente stenen
en / of nefrocalcinose, resulterend in chronische nierziekte (CKD). De
nierfunctie lijkt beter behouden te blijven bij personen met PH3 in
vergelijking met die met PH1 of PH2. Tot op heden is er gerapporteerd dat
slechts één persoon met PH3 een terminale nierziekte (ESRD) ontwikkeld. Bij
deze 8-jarige patiënt hebben steenverwijderingsprocedures en urinewegobstructie
mogelijk bijgedragen aan het verlies van de nierfunctie.

Momenteel zijn er geen therapieën goedgekeurd door overheids instanties voor de
behandeling van patiënten met PH3. Een aantal ondersteunende therapieën wordt
gebruikt om een **aantal effecten van de ziekte te verzachten. De huidige
medische behandeling, voordat nierfalen zich ontwikkelt, wordt ondersteund door
hyperhydratatie, met aanbevelingen voor vochtinname van ten minste 3 liter per
dag per m2 BSA, bijvoorbeeld 5 l / dag voor een volwassene van 70 kg. Deze
voorschriften kunnen problematisch zijn bij zuigelingen en peuters, waardoor
een gastrostomiebuis moet worden geplaatst om een **adequate nachtelijke
vochttoediening te garanderen. Patiënten met deze aandoening lopen een
aanzienlijk risico op ernstige complicaties tijdens periodes van toegenomen
vochtverlies (koorts, diarree / braken en urineweginfecties) of wanneer de
orale hydratatie wordt aangetast (na chirurgische procedures). Orale toediening
van kaliumcitraat wordt gebruikt om de kristallisatie te remmen en de urine te
alkaliseren.

Hoofddoel:
Om de veiligheid en verdraagbaarheid van een enkele dosis DCR-PHXC bij
patiënten met PH3 te evalueren

Secundaire doelstellingen:
De plasma-PK van een enkele dosis DCR-PHXC karakteriseren bij patiënten met PH3
Om de werkzaamheid van een enkele dosis DCR PHXC te beoordelen bij het
verminderen van oxalaatbelasting bij patiënten met PH3

A placebo-gecontroleerd, dubbel-blind, multicenter studie

Een eenmalige dosis DCR-PHXC

Momenteel zijn er geen therapieën goedgekeurd voor de behandeling van PH.
DCR-PHXC wordt onderzocht in 5 lopende onderzoeken bij gezonde vrijwilligers
(HV) en patiënten met PH1 of PH2. Uit deze lopende onderzoeken zijn geen
significante veiligheidsbevindingen naar voren gekomen. DCR-PHXC wordt goed
verdragen door zowel gezonde vrijwilligers als deelnemers met PH1 en PH2

In onderzoeken met andere geneesmiddelen van dezelfde klasse als het
onderzoeksgeneesmiddel zijn er voorvallen geweest zoals het vrijkomen van
immuunstoffen, de zogenaamde cytokine-afgifte, een reactie van het lichaam op
verwondingen, resulterend in ontsteking, milde roodheid, pijn, jeuk of zwelling
op de plaats waar de onderzoeksbehandeling werd geïnjecteerd (reacties op de
injectieplaats genoemd) en verhoogde leverenzymen kunnen wijzen op afwijkingen
van de lever.

Andere symptomen die patiënten kunnen ontwikkelen, zijn vermoeidheid,
misselijkheid, braken, buikpijn of gevoeligheid rond de lever, koorts of
uitslag. Patiënten kunnen ook algemene spierpijn of zwakte hebben door het
studiegeneesmiddel.

Waarnemingen van oudere geneesmiddelen van dezelfde klasse als het
onderzoeksgeneesmiddel waren veranderingen in de bloedstolling, een afname van
de bloedplaatjes (trombocytopenie genoemd) en milde of matige leverafwijkingen.
Het onderzoeksmedicijn dat in dit onderzoek wordt gebruikt, kan risico's hebben
die niet goed bekend of begrepen zijn. Daarom kunnen er andere risico's zijn
die nog niet bekend zijn.

Bijwerkingen, tot nu toe waargenomen in afgeronde en lopende fase I onderzoeken
met DCR-PHXC bij gezonde vrijwilligers en patiënten met PH.
In het afgeronde fase I onderzoek waren de meerderheid van de bijwerkingen mild
van aard en verdwenen ze zonder behandeling. Er waren geen ernstige
bijwerkingen die verbonden waren aan het innemen van het onderzoeksmiddel.
Bij de deelnemende proefpersonen die DCR-PHXC kregen, werden de onderstaande
bijwerkingen gemeld:
• een reactie op de injectieplaats: lichte roodheid, gevoelig/pijnlijk
aanvoelen, jeuk of zwelling op de plaats waar het onderzoeksmiddel werd
ingespoten
• maag-darmklachten: misselijkheid, overgeven, buikpijn of gevoeligheid rond de
lever;
• urologische klachten: vaak plassen
• Overige klachten zoals: vermoeidheid, koorts, huiduitslag,
rugpijn/nierpijn,hoofdpijn, loomheid, menstruatiepijn, prikkelend gevoel van de
huid van de onderbuik, neusverkouden, oorpijn, neusbloeding.