Studie van de verandering in Intra-Abdominale Druk tijdens een rugoperatie in buiklig

De buikligging wordt sinds de jaren 30 van de vorige eeuw gebruikt om
posterieure chirurgische toegang te bieden bij een breed scala aan operaties.
Telkens wanneer de positie van de patiënt wordt gewijzigd van rugligging naar
buikligging, neemt de intra-abdominale druk (IAP) toe als gevolg van
buikcompressie in buikligging. De toename van IAP kan veneuze congestie in het
bekken en de buik veroorzaken. Dit kan leiden tot terugstroming van veneus
bloed naar het grote kleploze veneuze systeem van de rug, wat kan leiden tot
veneuze congestie in het rigide wervelkanaal en tot meer bloeding kan leiden,
wat de rugoperatie bemoeilijkt.
  
Rugchirurgen zijn bezorgd over intra-operatieve bloedingen tijdens
rugchirurgie, omdat zelfs kleine bloedingen het gezichtsveld van de chirurg
kunnen belemmeren, wat kan leiden tot problemen bij microchirurgische
manipulatie. Bovendien wordt aanzienlijk bloedverlies tijdens rugchirurgie
geassocieerd met ongunstige chirurgische uitkomsten en langdurig verblijf in
het ziekenhuis.

Daarom worden patiënten in buikligging zo geplaatst dat de buik zoveel mogelijk
wordt ontlast ('vrijhangend') om een **verhoogde IAP te voorkomen. Er zijn
verschillende positioneringstools zoals het Wilson-frame, pads, bolsters en
meer recentelijk de Inflatable Prone Support (IPS).

De verandering in intra-abdominale druk (IAP) meten, met behulp van een
blaaskatheter, bij gebruik van de IPS voor het positioneren van een persoon in
buikligging voor wervelkolomchirurgie.

Prospectieve, observationele, single-arm, monocentrische studie

Geen belasting voor de patiënt
De risico's verbonden aan de IPS zijn dezelfde als die tijdens het gebruik van
de IPS buiten het onderzoek.
De risico's verbonden aan de transurethrale blaaskatheter zijn dezelfde als
voor personen die niet aan dit onderzoek deelnemen. Patiënten die een
chirurgische ingreep ondergaan, ontvangen vaak een transurethrale blaaskatheter
per zorgstandaard. In dit onderzoek worden alleen proefpersonen met een
transurethrale blaaskatheter ingeschreven. Daarom zijn de risico's met
betrekking tot de transurethrale blaaskatheter hetzelfde als voor personen die
niet aan dit onderzoek deelnemen.
Het risico met betrekking tot de IAP-meting is minimaal. De externe drukmeter
is verbonden met een poort van de transurethrale blaaskatheter. Er zijn geen
risico's bekend met betrekking tot het gebruik van de externe drukmeter.