Linker bundeltak pacing versus sinus coronarius pacing ten behoeve van cardiale resynchronisatietherapie

Biventriculair pacing is een bewezen therapie voor patienten met lage
ejectiefractie, linker bundeltakblock en symptomatisch hartfalen ondanks
optimale medicamenteuze therapie. Ongeveer 30% van de patienten heeft geen baat
bij de behandeling, waarbij dit deels het gevolg is van een suboptimale
plaatsing van de pacemakerdraad bij de linker hartkamer (nervus
phrenicus-stimulatie; onmogelijk om pacing lead op gewenste plek te plaatsen
t.g.v. suboptimale anatomie van veneuze systeem). Door middel van het direct
stimuleren van het linker bundeltakgebied kan een synchrone activatie van het
linker ventrikel worden bereikt, waarbij de mogelijke problemen bij
traditionele lead-plaatsing niet aan de orde zijn.
In deze studie zullen we patienten randomiseren naar conventioneel CRT, de
gouden standaard, en naar "LBB-pacing" in een 1:1 open, niet-geblindeerd
design. Indien LBB-pacing technisch gezien niet zou lukken krijgt patient de
conventionele therapie.

De studie onderzoekt de haalbaarheid van linker bundeltakpacing als alternatief
voor conventioneel biventriculair pacing in een patientengroep met
symptomatisch hartfalen met slechte LV functie en linker bundeltakblock. Indien
deze studie aantoont dat LBB-pacing een alternatief zou vormen voor
conventioneel CRT, zou een grotere, multicenter studie kunnen volgen.

Open, single-centrum studie, prospectief. Vijftig patienten gerandomiseerd in
1:1 verhouding voor conventioneel CRT of LBB-pacing. Follow-up zal 6 maanden
duren.

Implantatie van pacemakerlead in het linker bundeltakgebied.

Zowel pre-als postoperatieve onderzoeken zijn voor beide groepen gelijk. Het
enige mogelijke nadeel van deelname aan de studie zou een ongeveer 30 minuten
langere operatieduur kunnen zijn als het om technische reden niet zou lukken
een pacemakerdraad te plaatsen in het linker bundeltakgebied. In dat geval zal
patient een conventionele behandeling krijgen.